และแล้ว ทัพทั้งสองก็ได้มายืนประจันหน้ากัน////////
เสียงกลองรบ ดังลั่น ประชันกันทั้งสองฝ่าย เสียงดังกึกก้อง
(มันเร้าใจ...ดังปานงานมอเตอร์โชว์...ที่มีโคโยตี้ดิ้นอยู่บนหัวรถ)
เป็นฝ่ายโจโฉที่เริ่มก่อน ด้วยวาจาอันเฉียบคม
“อันบิดาเจ้าเป็นขุนนางที่ซื่อสัตย์ ได้มาหากินบนแผ่นดินนี้”
เหตุใดเจ้าถึงมาเป็นขบถ(เป็นพวกไม่รักชาติ รึไง)......
ไม่สำนึกในแผ่นดินบ้างหรือ ข้ารับบัญชามาจากฮ่องเต้ เพื่อมาปราบเจ้า
ม้าเฉียวได้ยินแล้วโกธรมากจนเลือดขึ้นหน้า ก็ตะโกนกลับไป
ไอ้โจรถ่อย ทรราช ปล้นอำนาจเขามา หาความชอบอะไรมิได้
เอาดีไส่ตัว ความชั่วให้กับผู้อื่น ไม่มีความสามารถ อันใด
แล้วยังสร้างแต่....ความฉิบหาย....
เดือนร้อนไปทั่วทุกหย่อมหญ้า เจ้ายังมีหน้ายืนอยู่บนโลกนี้อีกหรือ...
สิ้นเสียง....ม้าเฉียว ก็ควบม้า เข้าหาโจโฉ แต่ก็มีทหารฝ่ายโจโฉ
มาช่วยไว้ทันเวลาพอดี ก่อนที่จะถูกบั่นคอ....