17 พ.ย. 2021 เวลา 08:23 • ปรัชญา
รูปนาม
พอสงบ ภพสว่าง เหมือนกลางหาว
แสงแวววาว ราวนิมิต จิตสุกใส
เหมือนตัวเรา เบาไปหมด จรดหัวใจ
มองออกไป ไกลจนสุด ไร้จุดปลาย
เหมือนตาทิพย์ กระพริบนิด ก็จิตถึง
เหมือนไร้ซึ่ง ระยะทาง หว่างที่หมาย
เหมือนไร้รูป เบาสนิท จิตสบาย
นิมิตคล้าย กลายไปเป็น ดังเช่นใจ
ไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็น เป็นเช่นนี้
เหมือนกับมี อีกภพหนึ่ง ซึ่งสดใส
ไร้ซึ่งกาม พยาบาท ที่คาไว้
ไร้ฟุ้งใจ และลังเล เฉ ง่วง งง
เหมือนจิตแยก แตกจากกาย สบายอยู่
เหมือนตัวรู้ ดูเด่นชัด มิพลัดหลง
เหมือนตื่นอยู่ ดูสว่าง อย่างบรรจง
เบิกบานตรง ที่ดูว่าง กลางใจเรา
สุขหรือทุกข์ ที่คลุกเคล้า ใจเราอยู่
ก็ไม่รู้ และไม่เห็น เป็นเราเขา
คืออัตตา ที่ยึดมั่น นั่นและเบา
จึงเผยเงา ของรูปนาม ตามความจริง
บันทึกไว้โดย นายซิดหยุ่น" 83
โฆษณา