#เจ้าปันสตอรี่ ตอนที่๗
"เริ่มเรียนรู้ ๓ คำ อมตะ!"
จำประโยคคลาสสิคแนวๆนี้ได้มั้ยครับ?
"สวัสดีคุณลุงเค้าหรือยังลูก?"
"ขอบคุณหรือยัง ผู้ใหญ่ให้ของ..ต้องขอบคุณรู้มั้ย?"
"ขอโทษเดี๋ยวนี้เลยนะ..ทำผิดแล้วยังไม่ขอโทษอีก!"
สวัสดี ขอบคุณ ขอโทษ ๓ คำอมตะ ที่พร่ำสอนกันมาตั้งแต่ผมจำความได้ ด้วยวิธีการที่คล้ายๆกับประโยคตัวอย่างข้างต้น
เฮ้อ! ไม่เบื่อเหรอครับ?
อยากจะสอนสิ่งดีๆ ต้องใช้วิธีกดดันกันด้วยเหรอ? แล้วคนสอนน่ะ เป็นคนแบบที่อยากให้คนถูกสอนเป็นแล้วหรือยัง?
เคยตั้งคำถามแบบนี้กับตัวเองกันหรือปล่าวน้อ? 🤔
ผมจับสังเกตเวลาได้ยินประโยคเหล่านี้ แล้วก็มานึกว่าจะจัดการยังไงดี เพื่อไม่ให้ชีวิตของลูกและความสัมพันธ์ของครอบครัวเราต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เราต้องหลุดออกจากวงจรนี้ให้ได้!
อยากให้ประโยคเหล่านี้เกิดขึ้นแบบง่ายๆ สบายๆ ดีๆ เพื่อความสุขของคนพูด คนฟัง และคนที่พบเห็น
ผมเริ่มด้วยการกล่าว"สวัสดี"กับเจ้าปันทุกครั้งที่ตื่นนอนและกลับถึงบ้าน ทำไปได้ไม่นานเค้าก็กล่าวตอบ จนเป็นธรรมชาติของเราจนทุกวันนี้ กล่าวคำด้วยน้ำเสียงสดใส จริงใจ มีพลัง มันทำให้สดชื่นมากนะครับ
กล่าว"อรุณสวัสดิ์"ในตอนเช้าก็ทำให้มีแรงพลัง กล่าว"สวัสดี"อีกครั้งตอนกลับบ้านเจอกัน ก็ทำให้หายเหนื่อย 😊
คำ"ขอบคุณ" ผมกับภรรยาใช้วิธีสร้างสถานการณ์ให้ลูกทำโน่น หยิบนี่ให้ เพื่อเราจะได้กล่าว"ขอบคุณ"ให้เค้าได้ยินบ่อยๆ(แถมให้เค้าได้สนุกกับการทำประโยชน์ให้คนรอบข้างไปด้วยเลย) แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ตาม ไม่นานเค้าก็เข้าใจสถานการณ์ในการกล่าวและกล่าวอย่างไม่เคอะเขิน ติดขัด
ปัจจุบันเราก็ยังกล่าวขอบคุณกันเป็นปกติ ในเวลาที่เรารับรู้ถึงความรัก ความปรารถนาดี ความห่วงใย ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นเวลาที่ได้รับของหรือทำอะไรให้กันเท่านั้น
บางครั้งก็จะเติมความหวานลงไปอีกนิดด้วย"จุ๊บๆ"ต่อท้าย แค่นี้ก็"สุขใจ"สุดๆแล้ว 😘
ที่ประทับใจล่าสุดคือช่วงที่เค้ากำลังติดต่อเรื่องไปเรียนที่อังกฤษ การขอvisaมันวุ่นวายและติดขัดมาก จนเค้าอึดอัดกังวลไปหมด อยู่ๆระหว่างที่ผมเดินไปมาในบ้าน เค้าบอกให้ผมยืนนิ่งๆแล้วเดินมายืนพิงซบหลังผมเกือบนาที แล้วก็พูดว่า"ขอบคุณค่ะ..พ่อ" แล้วเดินยิ้มจากไป ทิ้งผมให้ยืนมีความสุขแบบงงๆ 😍
ส่วนคำ"ขอโทษ"อันนี้เป็นคำที่ต้องเริ่มจากการ"รู้ตัว" จะต้องรับรู้เหตุการณ์และรู้สึกตัวให้เร็วครับ จึงบอกกับตัวเองให้เปิดโหมดรับรู้ทันที
เริ่มจากเวลาทำพลาด ทำผิดกับลูก ผมจะรีบขอโทษด้วยน้ำเสียง สีหน้า และท่าทางที่จริงจัง พอทำบ่อยๆก็ติดเป็นนิสัย(แต่ไม่ได้ทำผิดเป็นนิสัยนะ 😅) นี่เป็นข้อดีข้อนึงของตัวเอง!
พอเราทำให้เค้าเห็นอยู่เรื่อยๆ สม่ำเสมอ ก็ส่งผลให้เค้าทำตอบกลับมาเช่นกัน และก็กลายเป็นอีกหนึ่งในนิสัยที่ดีของลูก
การที่ลูกขอโทษ"เป็น" ส่งผลดีกับชีวิตเค้ามาก เพราะช่วยให้เค้า"รู้ตัว"เก่ง พอรู้ตัวแล้วก็เกิดความคิดที่จะพัฒนาตัวเอง รู้ว่าจะต้องปรับปรุงตัว เมื่อเป็นแบบนี้เราก็แทบจะไม่ได้ยินเค้าพูดถึง บ่น หรือว่าคนโน้นคนนี้ให้เราได้ยิน เค้าจะคิดแต่ว่าจะทำอย่างไรต่อดี ซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องการและพอใจมาก
เจ้าปันรับรู้ถึงคำเหล่านี้ได้อย่างชัดเจนจริงๆ เพราะตอนที่เค้าโตขึ้นมาอีกหน่อย ในวันที่เค้าทำผิด(เรื่องอะไรผมจำไม่ได้แล้ว) ผมเรียกมาคุยและอบรม เค้ายืนฟังอย่างตั้งใจ พอผมพูดจบเค้ากล่าวว่า"ขอบคุณค่ะพ่อ...ขอโทษนะคะ"
ผมนี่ปลื้มจนจุกที่อกเลย จะมีพ่อแม่ซักกี่คนในโลกที่โชคดีขนาดนี้อย่างผมบ้างนะ ผมยังจำภาพวันนั้นได้จนถึงวันนี้ ❤️
ตอนหน้าผมจะมาเล่าว่าผมได้เอา ๓ คำอมตะนี้ ไปขยายต่อแบบไหน ที่ไหน กับใคร แค่คิดว่าจะเล่าก็สนุกไปก่อนแล้วนะเนี่ย!
มาดูว่าเด็กอายุประมาณ ๒ ขวบ จะทำอะไรได้บ้างกันครับ 😄
#คนโชคดี #ทำบุญ #mystyle #mysoul #เจ้าปันสตอรี่ #ในระหว่างความคิดถึง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
