#เจ้าปันสตอรี่ ตอนพิเศษ ๑
"ผลต่อเนื่องของการกล่าว...ราตรีสวัสดิ์(ในแบบของผม)"
ขอคั่นเรื่องราวตามวัยด้วยเรื่องนี้ก่อนนะครับ
อยากให้เห็นความต่อเนื่องของการมีการตกลงก่อนนอน ที่ส่งผลต่อการกระทำ ความคิด อารมณ์
เอาแค่ผลที่เกี่ยวกับการนอน การตื่นเท่านั้นก่อนนะ ซึ่งความจริงแล้วผมมั่นใจว่าน่าจะส่งผลต่อเรื่องอื่นๆอีกด้วยอย่างแน่นอน
"หลับให้สบาย...ตื่นมาสดชื่นนะคะลูก"
ผมจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล หนักแน่น ระดับความดังของเสียงอยู่ในระหว่างกระซิบกับพูดปกติ ซึ่งผมคิดเอาเองว่าน่าจะเป็นน้ำเสียงที่เหมาะสมกับสถานการณ์ ให้ความรู้สึกสบายและบ่งบอกถึงความรักความใส่ใจได้ดี
ทำไปได้ซักระยะ ผมเริ่มรู้สึก(ไปเอง)ว่าลูกหลับนิ่งขึ้นและตื่นมาด้วยท่าทางที่สดใสเสมอๆ
วิธีนี้น่าจะได้ผลแฮะ! 😉
บังเอิญมีอยู่ช่วงนึงที่ผมต้องกลับบ้านหลังจากที่เค้าหลับไปแล้ว ผมกังวลว่าถ้าเค้าจะหลับไปโดยที่ผมไม่ได้กล่าวราตรีสวัสดิ์ แล้วเค้าจะรู้สึกเหงาหรือว้าเหว่
(อันนี้คิดแบบเข้าข้างตัวเอง คิดว่าตัวเองสำคัญ 😅)
ผมเลยคุยกับลูกก่อนออกจากบ้านว่าให้เค้าหลับไปก่อนเลย ไม่ต้องรอผม ถ้าผมกลับมาผมจะมาบอกราตรีสวัสดิ์ที่ข้างหูเค้าเอง เค้ารับฟังและก็รับปากโดยดี
คืนแรกผมก็แค่กล่าวราตรีสวัสดิ์และหอมแก้ม เจ้าปันหลับสนิทไม่มีทีท่าตอบรับอะไร ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไร เดาว่าเค้าก็คงรับรู้ได้ เพราะในเรื่องจิตใต้สำนึกมันกล่าวเอาไว้นี่นา
แต่วันต่อๆมา(จำไม่ได้ว่าวันไหน) อาจจะเป็นเพราะผมทำเสียงดังตอนเข้าห้องหรืออะไรก็ตาม คล้ายๆว่าเค้าจะรู้ตัว เค้าจึงแสดงปฏิกิริยารับรู้ด้วยการพยักหน้ารับ ยิ้ม แล้วก็หลับต่อ...
ผมมีความสุขมาก เฮ้ย! มันเจ๋งว่ะ! มีแบบนี้ด้วย สุดยอดจริงๆ! 😍
จากนั้นแทบทุกครั้งที่ผมกลับดึก แล้วมากล่าวราตรีสวัสดิ์ เค้าจะมีปฏิกิริยาตอบรับแทบทุกครั้ง ผมเคยถามเค้า(ตอนโตขึ้นมาอีกหน่อย)ว่ารู้ตัวมั้ย? เค้าบอกว่ารู้ตัวบ้าง แต่ไม่ทุกครั้ง บางทีก็คล้ายๆกับฝันอยู่
คืนหนึ่งที่เราทั้ง ๓ คน กลับจากเยี่ยมพ่อแม่ของผม ผมฉุกคิดได้ว่าเคยมีครั้งสองครั้งที่พอจะอุ้มลูกออกจากรถ(เพราะเค้าหลับสบายอยู่) เค้าจะมีอาการหงุดหงิดให้เห็น เราจะต้องตบก้นและพูดให้ใจเย็นลง แล้วค่อยอุ้มไปวางที่เตียงของเค้า
ผมเลยตกลงกับลูกตั้งแต่ขึ้นรถว่า "หลับไปก่อนเลยนะ....เดี๋ยวพอถึงบ้านแล้ว..พ่อจะอุ้มหนูไปนอนที่เตียงเอง..หลับให้สบายไปเลย" พอถึงบ้านผมก็อุ้มเค้าไปนอน เค้ามีทีท่าที่โอนอ่อนและยังคงหลับสบายต่อ
โอเค! ยืนยันแล้วว่าได้ผล!
ผมจึงทำแบบนี้ต่อมาทุกครั้ง ซึ่งเค้าก็ไม่เคยแสดงอาการหงุดหงิด งอแง ให้เห็นอีกเลย สบายไปเยอะ!
พอลูกเริ่มตัวโตขึ้น เค้าชักจะหนักเกินไปแล้ว การอุ้มขึ้นห้องชั้น๓ ไม่ใช่เรื่องสนุก สบายอีกต่อไป ไหนจะต้องลงมาที่รถช่วยภรรยาขนของอีก กว่าจะได้นอนก็หายง่วงกันพอดี
คนขี้เกียจอย่างผมก็ต้องคิด ต้องทำอะไรเพิ่มแล้วล่ะ!
ผมเลยบอกลูกตั้งแต่ก่อนออกรถกลับบ้านว่า "เจ้าปัน...หนูหนักขึ้นทุกวันแล้วลูก พ่ออุ้มขึ้นไปไม่ค่อยไหวแล้วค่ะ เอาอย่างนี้นะ! พอถึงบ้านพ่อจะปลุก แล้วหนูลุกเดินขึ้นไปห้องนอนเองเลยนะ พ่อจะช่วยแม่ขนของ....แล้วจะตามขึ้นไปจุ๊บแก้ม..ราตรีสวัสดิ์" เค้าพยักหน้ารับคำ
เบาใจขึ้นมาหน่อยแระ น่าจะได้ผล! มารอดูกัน
พอถึงบ้าน จอดรถสนิทแล้ว ผมบอกเค้าว่า "เจ้าปัน...ถึงบ้านแล้วค่ะลูก" แล้วช่วยเค้าปลดเข็มขัดที่รัดตัวกับเก้าอี้นิรภัยเด็กออก เค้าลุกขึ้น..หยิบตุ๊กตาตัวโปรด แล้วเดินขึ้นไปนอนอย่างว่าง่าย
ว้าว! นี่สิถึงจะเรียกว่า"สุดยอด"อย่างแท้จริง
ไม่มีซักครั้งเลยที่เค้าจะไม่ทำ หรือทำด้วยอารมณ์หงุดหงิด
การปลุกเค้าแบบนี้ทุกครั้งจึงเป็นอีกเรื่องที่มีความสุข และผมไม่เคยกังวลว่าเค้าจะงอแงเลยซักครั้ง
การสร้างบรรยากาศที่ดีและมีข้อตกลงกับจิตใจที่เหมาะสม มีพลังบวก ก่อนเข้านอน ส่งผลกับการแสดงออกตอนตื่น ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของวันอย่างมีพลังได้เลยนะครับ
นี่อาจจะเป็นหนึ่งในเหตุผลที่เค้าเป็นเด็กที่อารมณ์ดีมาก เป็นเจ้าของรอยยิ้มอย่างในรูป และเป็นคนที่มีความมั่นคงทางอารมณ์แบบที่เห็นกันในทุกวันนี้ 😉😄🤗
#คนโชคดี #ทำบุญ #mystyle #mysoul #เจ้าปันสตอรี่ #ในระหว่างความคิดถึง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
