23 พ.ย. 2021 เวลา 11:21 • นิยาย เรื่องสั้น
ภาพที่หายไป.
ชายวัยกลางคน เป็นผู้ละโมบโลภมาก ผ่านมาพบหมู่บ้านเล็กๆ ที่ยังมีผู้เฒ่า กับเด็กๆ ช่วยกันทำว่าว​ ทำของเล่น​ หนุ่มสาวช่วยพ่อแม่ทำงาน
ชายผู้หลงทางถูกต้อนรับอย่างดี จากคนในหมู่บ้าน
ส่วนตัวเขา เติบโตมาพร้อมกับนิสัยถูกฝึกให้แข่งขันแย่งชิงทุกอย่างจากผู้อื่น
แต่ขณะที่ เขาก้าวย่างไปบนทางของหมู่บ้านกลับรู้สึกอิ่มเอม ปลอดภัย ต่างกับที่เขาจากมา และเป็นเหตุบังเอิญ ให้เขาได้มีโอกาส ได้อยู่ร่วม เหตุการณ์ในคืนพิเศษ
ว่าวที่เด็กกับผู้เฒ่า ช่วยกันทำ มีสนูผููก​อยู่​ ถูกปล่อยขึ้นไปบนฟ้า กำลังส่งเสียงสูงต่ำเป็นทำนอง​ ของลมหนาว ซึ่งเข้าไปฝังลึกในวิญญาณของเด็กทุกคนแถบนี้
ตรงจุดหนึ่งของหมู่บ้าน หากมีใครสักคน มีปีก บินขึ้นไปบนท้องฟ้า ในค่ำคืนนี้ ที่มีแสงจันทร์กระจ่าง เผยให้เห็นท้องทุ่งเป็นสีทองเกิดจากข้าวกำลังสุก ส่วนอีกซีกเป็นสีเขียวใบไม้ของป่าดงดิบ
แต่ระหว่างกลางของแนวทั้งสอง
เป็นหลังคาบ้าน อยู่รวมกันเป็นหย่อมๆ มีแสงวิบวับดุจหิ่งห้อย
อีกจุดมีกองไฟขนาดใหญ่ ที่พ่อแม่ และคนหนุ่มสาวในหมู่บ้านหลายคน มาช่วยกันตีข้าว นวดข้าวเพื่อเก็บไว้กินไว้ขาย
ถัดออกไป เด็กๆนั่งล้อมวงมีผู้เฒ่า​ คอยเล่าเรื่องแถนบนฟ้า​ ที่คอย ให้ชาวนา ส่งเสียง จากบั้งไฟ กับ เสียงสนู​ บนว่าว บอกให้ปล่อยน้ำและปิดน้ำเป็นเวลา ชาวนาจะไม่ได้เดือดร้อน
ชายผู้หลงทางนั่งอยู่ใกล้​ๆ หลับไปพร้อมกับเสียงที่หูได้ยิน ภาพที่ตาได้เห็น โดยมีกองไฟให้ไออุ่นอยู่ตลอดเวลา
เช้าของอีกวัน ห่างไกลจากหมู่บ้าน เป็นที่ทำการไปรษณีย์ เริ่มเปิดทำงาน ชายผู้หลงทาง เป็นคนแรกที่เข้าใช้บริการ เขาขอซื้อกล่อง จากเจ้าหน้าที่ เพื่อบรรจุภาพความทรงจำที่เก็บมาจากหมู่บ้าน
เมื่อเอาภาพที่จะส่งใส่ไปจนหมดก่อนจะแพ็ค เขาหยิบกระดาษ มีข้อความด้านใน ที่จะส่งไปด้วย มาคลี่อ่านทบทวนอีกครั้ง
" ถึงตัวฉันในวัยเยาว์ ช่วยเลือกภาพความทรงจำ ที่ เปี่ยมด้วยน้ำใจ และความสัมพันธ์ที่ดีงามของผู้ใหญ่กับเด็กทั้งหมด​ ในกล่องที่ส่งไปนี้ นำไปแทนภาพเก่าๆ ที่โหดร้าย ซึ่งทำให้ฉันในอนาคต กลายเป็นคนละโมบโลภมากเห็นแก่ตัว ต้องหลงทาง​ อยู่อย่างโดดเดี่ยวและเงียบเหงา
ฉันคาดหวังว่าหากของทั้งหมดนี้ไปถึงแล้ว เมื่อตื่นนอนขึ้นมาอีกวัน ฉัน จะได้เป็นผู้ใหญ่ที่มีความโอบอ้อมอารีแบ่งบันสิ่งต่างๆต่อผู้อื่นได้บ้าง"
เขาจัดการพับมันกลับคืนอีกครั้ง และใส่รวม ไปกับภาพความทรงจำ ในกล่อง ก่อนจะแพ็คมันอย่างปราณีต จึงรีบจ่าหน้ากล่องในทันที
 
ผู้ส่ง.​ ผู้รับ.
ฉัน​ ในอนาคต​ ฉันในวัยเยาว์
อายุ​47ปี​ อายุ​7ปี
เป็นคนหลง
ทาง​ ละโมบ
โลบมาก.
เมื่อจ่าหน้ากล่องเสร็จ​ เขายื่นให้ไปรษณีย์พร้อมกำชับ "ลงทะเบียน ส่งด่วนครับ" .
โฆษณา