เราเป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง บ้านเราจนมากกว่าจะได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆใส่ต้องใช้เวลาเป็นปี ทุกครั้งที่ปิดเทอมเราจะไปหางานทำต่างจังหวัด เราทำงานเป็นคนสวนดูแลดอกไม้ ปลูกดอกไม้ ผลไม้ต่างๆในสวนของเจ้าของโรงงานแห่งหนึ่ง มีได้เข้าไปช่วยในโรงงานเป็นครั้งคราว เราได้ไปทำงานที่นั่นเพราะแม่เราเคยทำอยู่ที่นั่นถึงแม้ว่าแม่เราจะไม่ได้ทำงานที่นั่นแล้ว แต่เจ้าของโรงงานก็ใจดีให้เราไปทำทุกครั้งที่ปิดเทอมแล้วยังให้พักหอในโรงงานฟรีอีก ..จนกระทั่งเราเรียนมา.6 เราสมัครสอบ ที่ม.ราชภัฏบุรีรัมย์ เราสอบได้ แต่สิ่งที่ได้ยินเป็นประจำคือ พ่อแม่จะมีตังค์ส่งให้เรียนจนจบหรอ มีตังค์เรียนหรอ ขอบคุณคำดูถูกในวันนั้น ที่เป็นแรงผลักดันทำให้เราสู้ ตั้งใจเรียนจนจบ ตอนนี้เราสอบได้ทำงานในตำแหน่งพนักงานราชการ ถึงจะยังไม่ได้บรรจุเป็นข้าราชการแต่ก็พอมีเงินเดือนได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่ ได้ซื้อกับข้าวที่อยากกิน ได้ส่งให้พ่อแม่ทุกเดือน