เมื่อเราผ่านโลกมาได้ระยะหนึ่ง มันทำให้เราเติบโตขึ้น
แต่ ไม่ได้บอกว่าความเป็นเด็กน้อยในใจเรามันจะโตตาม เรามีความเป็นเด็กในตัวเองเสมอ ก็ไม่แปลกที่เราเติบโตทางร่างกาย แต่จิตใจเราไม่ได้เติบโตตาม
เราจะเสียน้ำตาง่ายและจะง่ายมากขึ้นอีกถ้าเรา
ไม่ได้ขัดเกลาให้จิตใจเราขยายโตตามตัว