ต้นส้มแสนรัก
ในความรู้สึกแฟนซีรี่ย์เกาหลีอย่างเราเล่มนี้ถือเป็น”reply 1988” เวอร์ชั่นหนังสือเลยทีเดียว อาจเพราะเล่มนี้เป็นวรรณกรรมเยาวชนที่หากจะอ่านเอาสนุกก็ทำเอาหัวเราะร่าเป็นพัก ๆ เคล้าไปกับน้ำตาซึมเป็นระยะ ๆ หรือจะอ่านเอาเรื่องก็มีอะไรให้ตกผลึกเยอะมากจนสามารถเอาไปตั้งเป็นหัวข้อของห้องสนทนาใน Clubhouse ได้เลยทีเดียว
สำหรับบทประพันธ์เล่มนี้ ให้ความรู้สึกราวกับว่า”โจเซ่ วาสคอนเซลอส” ได้หยิบเอาทั้งเสียงหัวเราะ และคราบน้ำตาของตัวเขาเองในวัยเยาว์ของเขา ผสมผสานเข้ากับความเข้าใจที่เกิดขึ้นจากใช้ชีวิตอันหลากหลายของเจ้าตัว(วาสคอนเซลอส นี่เป็นชายที่ผ่านประสบการณ์การใช้ชีวิตที่หลากหลายมาก กว่าจะมาเป็นนักเขียน ทั้งนักกีฬา ผู้ช่วยโค้ชนักมวย นักเรียนแพทย์ บ๋อยในคลับ แถมยังมีประสบการณ์การใช้ชีวิตแทบทุกเมืองในบราซิล และยุโรป อีกด้วย) ซึ่งนั่นทำให้”ต้นส้มแสนรัก”เป็นงานเขียนที่ มีเลือดมีเนื้อ จนผู้อ่าน”อิน”ไปกับมันได้ไม่ยาก พวกเราเลยได้ร่วม อมยิ้ม หัวเราะ และ ร้องไห้ ไปกับ”เซเซ่” ราวกับได้เดินเคียงบ่าเคียงไหล่ดฃกับเขาวิ่งเล่นซะทั่ว”บังกุ”เลยเชียวล่ะ
ตัวผู้เขียนพาเราไปทำความเข้าใจกับ”พลังของความคิด” ซึ่งเป็นพรสวรรค์ที่พระเจ้าได้ประทานให้เด็ก ๆ ทุกคน ไม่ว่าที่บ้านของเขาหรือเธอจะยากจนหรือมั่งมีก็ตาม เด็ก ๆ ใช้ความคิดทำอะไรต่อมิอะไรได้หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการหาอะไรทำเพื่อแก้เบื่อ , สร้างสายสัมพันธ์กับผู้คนรอบ ๆ ตัว , ปลอบประโลมจิตใจตนเองในวันที่อะไร ๆ ไม่เข้าท่าเอาซะเลยสำหรับพวกเขา เป็นต้น แม้เด็ก ๆ จะใช้เหตุผลได้ไม่เข้าท่าในหลาย ๆ เรื่อง(ในสายผู้ใหญ่แบบเรา) แต่ความคิดของพวกเขาเป็นอิสระกว่าของพวกเราเอามาก ๆ และไม่ว่าเด็กคนนั้นจะซนแค่ไหน พูดจาหยาบคายอย่างไร เชื่อเถอะว่าเด็กทุกคนล้วนอยากเป็น”ที่รัก”ของใคร ๆ ให้โอกาสพวกเขาหน่อย ใช้ด้านสว่างของเราสื่อถึงพวกเขาบ่อย ๆ อะไร ๆ ที่ดูเหมือนจะเข็นไม่ไหว ก็จะยังมีความหวังเสมอ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
