ผลจากการ...เลือกหนังสือจากหน้าปก 1
สวัสดีค่ะปี2021 ห่างหายไปปีกว่าจากโพสต์แรก555 ที่เคยบอกไว้ว่าจะพยายามอ่านหนังสือที่เคยดองไว้มากมาย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้อ่าน มีแต่ซื้อเพิ่ม🤣🤣 จนวันนี้อยู่ๆก็นึกอยากอ่านขึ้นมา เพราะนอนไม่หลับ เลยเลือกหยิบหนังสือในชั้นมาเล่มนึง และอยากมาแชร์ต่อให้ทุกคนค่ะ
ปาฏิหาริย์แมวลายส้มผู้พิทักษ์หนังสือ
เริ่มเรื่อง นัตสึกิ ริทาโร่ พ่อแม่หย่ากัน และแม่ดันมาตายจาก คุณปู่เลยรับอุปการะตั้งแต่ตอนเค้าเรียนชั้นประถม แต่ตอนมอปลายคุณปู่ได้ตายจากไปด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน รินทาโร่เป็นคนพูดน้อย ในงานศพของปู่รินทาโร่จึงได้แต่ยืนนิ่ง ร่ำลาคุณปู่อย่างเงียบๆ เพราะถ้าร้องไห้ในงานศพปู่ ปู่คงแปลกใจไม่น้อยและคงจะพูดว่า "พอเถอะน่า"🤣
หลังจากเสร็จงานศพปู่ ป้าของรินทาโร่จะรับเค้าไปอยู่ด้วย ป้ามองรินทาโร่อย่างเป็นห่วง และร้านหนังสือ มันไม่เข้าข่ายหนี้สินแต่ก็ไม่ได้ถือเป็นมรดกที่มีมูลค่ามากมาย เป็นร้านหนังสือเล็กๆที่อยู่ตรงหัวมุมถนน มีหนังสือวางอยู่บนชั้นไม้เก่าสูงจรดเพดาล ที่ได้รับการดูแลจากคุณปู่เป็นอย่างดี ทั้งรินทาโร่ยังชอบหยิบไปอ่านอยู่บ่อยครั้งจนไม่ยอมไปโรงเรียน รินทาโร่ชอบเก็บตัวเงียบเอาแต่อ่านหนังสือ จึงไม่ค่อยมีเพื่อน แต่รินทาโร่ก็ไม่ได้สนใจเพราะเขาอยู่ในโลกของตัวอักษร จนปู่ต้องคอยจู๊จี๊อยู่บ่อยครั้ง จนวันต่อมารินทาโร่จึงยอมไปโรงเรียน
ขณะที่รินทาโร่อยู่ในร้าน มีลูกค้าเข้ามา "ร้านนัตสึกิเลือกหนังสือได้ดีจริงๆ" เป็นเสียงของลูกค้าประจำ ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่อยู่โรงเรียนเดียวกันชื่อ อากิบะ เรียวตะ เค้ายืนมองชั้นหนังสือที่สูงจรดเพดาล ร้านหนังสือนัตสึกิ มีหนังสือที่หายาก บางเล่มเลิกผลิตไปแล้วด้วยซ้ำแต่ร้านก็ยังมีให้เห็น หนังสือในร้านส่วนใหญ่เป็นประเภทนั้น ไม่ได้มีหนังสือที่ยอดนิยม ที่สมัยนี้ฮิตอ่านกัน แต่ก็ยังอยู่รอดมาได้เพราะหนังสือที่มีอยู่ในร้าน
"เรื่องคุณปู่ แย่เลยนะ" อากิบะพูดขึ้น "วันก่อนยังเห็นนั้งอ่านหนังสืออยู่มุมนั้นแท้ๆ มันปุบปับเกินไป"
"ผมก็รู้สึกเหมือนกัน" น้ำเสียงรินทาโร่ตอบไปตามมารยาทเท่านั้น อากิบะได้ถามถึงเรื่องที่รินทาโร่จะย้ายบ้านไปอยู่กับป้า ทั้งยังบอกให้รินทาโร่ไปร่ำลาเพื่อนๆในห้อง น้ำเสียงแสดงถึงความเป็นห่วง แต่รินทาโร่บอกไม่มีเพื่อน และยังไม่คิดว่าจะมีใครเป็นห่วงด้วย ถึงอย่างนั้นหัวหน้าห้องอย่างยูซุกิก็แวะมาหา เพื่อเอาสมุดมาให้ ทั้งยังแสดงถึงความเป็นห่วงและเสียใจเรื่องคุณปู่ ก่อนกลับรุ่นพี่อย่างอากิระก็พูดว่า "พรุ่งนี้นายไปโรงเรียนนะ" และร้านก็กลับมาเงียบสงบ
อีกฟากของประตูถูกย้อมไปด้วยสีส้มจากแสงอาทิตย์ที่ใกล้ลับขอบฟ้า ปกติเวลานี้รินทาโร่ต้องขึ้นไปเตรียมอาหารที่ชั้นสองแล้ว แต่วันนี้กลับยืนอยู่ในร้านจนฟ้าเริ่มมืดและพูดว่า "มันแย่มากเลยนะ ปู่" พอหลุดพึมพำออกมาก็ได้สติ จากเสียงกระดิ่งที่ห้อยอยู่ตรงประตู ซึ่งเวลานี้หน้าร้านแขวนป้ายว่าปิดร้านแล้ว แต่ทำไมมีคนมาอยู่ เมื่อหันไปดูก็ไม่มีใคร แต่มีเสียงพูดขึ้นว่า "ร้านนี้ดูอึมคลึมชะมัด" เข้าละดุ้งและหันหาเสียง แต่ก็เห็นแค่แมวอ้วนลายทางสีเหลืองสลับน้ำตาล
"แมวหรือ" เค้าพึมพำออกมา "เป็นแมวผิดตรงไหน" แมวตอบ
เด็กหนุ่มงงงวย แต่ยังคงแสดงท่าทีสุขุมตามนิสัย หลับตาและลืมตาอีกครั้ง "ตาไม่ดีหรือไอ้หนู" แมวอ้วนพูดขึ้น ทั้งยังแนะนำตัวเอง ว่าชื่อโทระต้องการคุยกับรุ่นที่2 นั้นก็คือรินทาโร่ และบอกว่าจะขอยืมพลังหน่อย รินทาโร่ยิ่งงงไปใหญ่ แต่โทระก็พูดอีกว่าจะยืมพลังเพื่อปกป้องหนังสือ
"เจ้าไม่ชอบหนังสือหรอ"
"เรื่องนั้น ก็ต้องชอบอยู่แล้ว"
"งั้นจะมัวลังเล อะไรอีกละ" โทระพูดถึงหนังสือที่ถูกกักขังอยู่ และเพื่อที่จะปลดปล่อยพวกมันออกมา รินทาโร่ต้องให้มันยืมพลัง
"ปฏิเสธได้รึเปล่า"
"ได้สิ" แมวอ้วนตอบอย่างไว "แต่ข้าคงผิดหวัง" 😥
รินทาโร่จ้องแมวกลับแล้วเอ่ยปาก "แล้วผมต้องทำยังไงละ"
"ตามข้ามาก็พอ" เจ้าแมวโทระพารินทาโร่ไปทางหลังร้านซึ่งปกติเดินไปไม่เท่าไหร่ก็จะเจอฝากระดานแล้ว แต่ตอนนี้กลับเจอแต่ชั้นหนังสือยาวสุดทางเดิน และมีหนังสือมากมายที่เค้าไม่เคยเห็นในร้าน ก่อนจะพบแสงสีขาว หนึ่งคนหนึ่งตัวเดินเข้าไปในแสงนั้นและพบอีกฝั่งที่มีต้นจามจุรีพริ้วไหว และบันไดหิน ทั้งสองเดินขึ้นไปเจอซุ้มประตูใหญ่หลังคาโอ่อ่า บานประตูไม้ขัดจนเงา "ถึงแล้ว นี้คือจุดมุ่งหมายของเรา ที่นี่มีหนังสือที่ถูกกักขังอยู่" เจ้าโทระพูดขึ้นเมื่ออยู่หน้าประตู
เดี๋ยวมาต่อนะคะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
