#พุทธวจน
ดูกร อานนนท์ ก็บุคคลบางคนในโลกนี้
เป็นผู้ทุศีลมีศีลราคะกล้ามักโกรธฟุ้งซ่าน
แต่บุคคลนั้นรู้ชัดซึ่งเจโตวิมุติปัญญาวิมุติ
อันเป็นที่ดับโดยไม่เหลือแห่งความ
ทุศีลมีศีลราคะกล้ามักโกรธฟุ้งซ่าน
ของเขาตามความเป็นจริง
บุคคลนั้นกระทำกิจแม้ด้วยการฟัง
กระทำกิจแม้ด้วยความเป็นพหูสูต
แทงตลอดด้วยดีแม้ด้วยทิฐิ
ย่อมได้วิมุติแม้อันเกิดในสมัย
เมื่อตายไปเขาย่อมไปทางเจริญ
ไม่ไปทางเสื่อมย่อมถึงความเจริญ
อย่างเดียวไม่ถึงความเสื่อม
ดูกร อานนท์ ข้อนั้นเพราะเหตุไร?
เพราะกระแสแห่งธรรมย่อมถูกต้องบุคคลนี้
ใครเล่าจะพึงรู้เหตุนั้นได้นอกจากตถาคต
ดูกร อานนท์ เพราะเหตุนั้นแหละ
เธอทั้งหลาย อย่าประมาณในบุคคล
และอย่าได้ถือประมาณในบุคคล
เพราะผู้ถือประมาณในบุคคล
ย่อมทำลายคุณวิเศษของตน
เราหรือผู้ที่เหมือนเราพึงถือประมาณในบุคคลได้