Narcissus and Echo: ตำนานและโศกนาฏกรรมของความสัมพันธ์กับผู้หลงตัวเอง
Narcissus and Echo
นาร์ซิสซัส และ เอคโค่ เป็นตัวอักษรกรีกที่น่าเศร้าในสตอรี่ บอกโดยกวีโรมันโอวิดในสัณฐาน ตำนานที่ฉุนเฉียวนี้ตกผลึกปัญหาอันน่าเศร้าของความสัมพันธ์กับผู้หลงตัวเอง น่าเศร้าที่ทั้งคู่ต่างก็ติดอยู่กับละครที่เจ็บปวดซึ่งไม่รู้สึกพอใจหรือรักเพียงพอ แม้ว่าจะเป็นเรื่องน่าปวดหัวสำหรับทั้งคู่ แต่คนหลงตัวเองก็โทษต้นเหตุของคนรัก และมองว่าเขาหรือเธอเองเป็นคนที่ไม่มีใครตำหนิได้ และบ่อยครั้งที่คู่ของเขาหรือเธอเห็นด้วยอย่างง่ายดาย
ตำนานของนาร์ซิสซัสและเอคโค่
นาร์ซิสซัสเป็นนักล่าที่หล่อเหลาที่ทำลายหัวใจของผู้หญิงหลายคน แม้ว่าพวกเขาจะรักกัน แต่เขาก็เย่อหยิ่งและเย่อหยิ่ง พระองค์ทรงถือพวกเขาด้วยความดูถูกเหยียดหยามอย่างภาคภูมิ
ในขณะเดียวกัน นางไม้ผู้งดงามแห่งป่า
เอคโค่ ได้ก่อความโกรธเคืองกับเทพธิดาจูโน ผู้ซึ่งลงโทษ เอคโค่ ที่พูดมากเกินไปโดยกีดกันการแสดงออกอย่างอิสระของเธอ ต่อจากนี้ไป เธอทำได้เพียงพูดซ้ำคำพูดสุดท้ายของคนอื่น เอคโค่เห็นนาร์ซิสซัสและหลงใหล เธอโหยหาความสนใจจากเขา แต่เขากลับจับจ้องที่ตัวเอง เธอพยายามติดต่อเขา แต่ก็ทำไม่ได้
อยู่มาวันหนึ่งนาร์ซิสซัส ถูกพลัดพรากจากเพื่อนล่าสัตว์ของเขาและร้องตะโกนว่า “มีใครอยู่ไหม?” เอคโค่ทำได้เพียงพูดซ้ำคำพูดของเขา เขาตกใจพูดว่า “มานี่สิ” ซึ่งเอคโค่พูดซ้ำ เอคโค่รีบวิ่งไปหานาร์ซิสซัสอย่างร่าเริง แต่เขาปฏิเสธเธอว่า “ปล่อยมือ! ขอให้ฉันตายก่อนที่เธอจะเพลิดเพลินไปกับร่างกายของฉัน” อับอายและปฏิเสธเอคโค่ หนีไปด้วยความอับอาย อย่างไรก็ตาม ความรักที่เธอมีต่อนาร์ซิสซัสเพิ่มขึ้น
เพื่อลงโทษนาร์ซิสซัสเพราะความเย่อหยิ่งของเขา กรรมตามสนอง เทพีแห่งการแก้แค้น เสกคาถาใส่เขา เมื่อนาร์ซิสซัสสังเกตเห็นเงาสะท้อนของเขาในแอ่งน้ำ ความรักก็ได้ตามทันเขา เขาเชื่อว่าในที่สุดเขาก็พบคนที่คู่ควรกับความรักของเขาและซึมซับภาพลักษณ์ที่สวยงามของเขาไปโดยสิ้นเชิง โดยไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วมันคือตัวเขาเอง
ไม่สามารถดึงความสนใจของนาร์ซิสซัสได้ ความหลงใหลและความซึมเศร้าของเอคโค่เพิ่มขึ้น หลายปีผ่านไป เธอสูญเสียความเยาว์วัยและความงามไปจนหมดสิ้นเพื่อนาร์ซิสซัสที่ไม่อาจบรรลุได้ จนกระทั่งเธอสูญสิ้นไป เหลือไว้แต่เสียงสะท้อนของเธอ ในที่สุดเขาก็ฆ่าตัวตาย ด้วยความรักที่เป็นไปไม่ได้ ทิ้งดอกไม้ไว้ในที่ของเขา
เข้าใจคนหลงตัวเอง
แม้จะมีบุคลิกที่ดูเหมือนแข็งแกร่ง แต่พวกหลงตัวเองก็อ่อนแอมากภายใต้เกราะป้องกันของพวกเขา การควบคุมความรู้สึกของตนและผู้อื่นมีความสำคัญ เพราะหากปราศจากการควบคุม พวกเขาจะรู้สึกอ่อนแอและอัปยศอดสู พวกเขาดึงดูดคนที่แสดงออกทางอารมณ์และเลี้ยงดู ซึ่งพวกเขาขาดคุณสมบัติ ความรู้สึกที่เปราะบาง โดยเฉพาะความอับอาย ความเศร้า และความกลัว ถูกผลักไสให้หมดสติไป พวกเขาดูถูกพวกเขาหรือสัญญาณของความอ่อนแอซึ่งกระตุ้นความกลัวว่าจะถูกควบคุมหรือขายหน้า ดังนั้น การรู้สึกเศร้าหรือโดดเดี่ยวจึงกระตุ้นความต้องการใครสักคน ซึ่งจะทำให้พวกเขาเจ็บปวด การถูกปฏิเสธ และความรู้สึกต่ำต้อย พวกเขาพยายามขจัดความรู้สึกไม่สบายใจเหล่านี้โดยแสดงความเป็นอิสระ ความกล้าหาญ และความเข้มแข็ง ซึ่งเป็นอุดมคติที่พวกเขาระบุ
เช่นเดียวกับตำนาน คนหลงตัวเองรู้สึกเหนือกว่าคนอื่น แต่ก็ต้องพึ่งพาพวกเขาเพื่อสะท้อนภาพพจน์ที่ดีในตัวเองกลับมา น่าแปลกที่คนหลงตัวเองส่วนใหญ่จะพึ่งพาอาศัยกัน พวกเขาแพ้ง่ายต่อการรับรู้ถึงความท้าทายต่อภาพลวงตาว่าดีที่สุด และมักจะรับรู้สิ่งเล็กน้อยที่ไม่มีอยู่จริง พวกเขากลัวการถูกมองว่าเป็นการฉ้อโกง มีการเปิดเผยข้อบกพร่อง ความคิดเห็นหรือผู้มีอำนาจถูกตั้งคำถาม หรือการเห็นคุณค่าในตนเองหรือความเย่อหยิ่งทำให้มัวหมอง พวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อเสริมภาพลักษณ์และบล็อกความคิดเห็นเชิงลบ ในความหยิ่งของพวกเขาพวกเขาสามารถไยดีและหยาบคายรวมทั้งฉายบกพร่องของพวกเขากับคนอื่น ๆ วิจารณ์และดูแคลนพวกเขาหรือพวกเขาปล่อยความโกรธหลงตัวเอง พยายามทำให้พอใจก็รู้สึกขอบคุณ เหมือนพยายามเติมเต็มก้นบึ้ง — ข้างในของพวกเขาความว่างเปล่า —ซึ่งพวกเขาคาดหวังให้ผู้อื่นมาเติมเต็ม แต่แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้
พวกเขาอาจทำให้ครอบครัวและเพื่อน ๆ อับอายด้วยความรู้สึกโอ้อวดหรือน่ารังเกียจเช่นการผูกขาดการสนทนาและการขัดจังหวะ เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ พวกเขาอาจหาประโยชน์จากผู้อื่นโดยไม่คำนึงถึงผลที่จะตามมา ทัศนคติของพวกเขาชดเชยความรู้สึกหมดสติและความต่ำต้อยที่หมดสติซึ่งไม่สามารถทนได้เมื่อพวกเขาไม่ได้รับความต้องการหรือสิทธิพิเศษพิเศษ
- 10
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
