Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
เล่าสู่กันฟัง
•
ติดตาม
5 ธ.ค. 2021 เวลา 01:00 • หนังสือ
หนังสือ "กำลังของแผ่นดิน" มูลนิธิหอจดหมายเหตุพุทธทาส ซึ่งเป็นผู้จัดทำ เป็นหนังสือที่มุ่งเน้นพระราชกรณียกิจในพระบวรพุทธศาสนา และที่ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณต่อท่านพุทธทาส
ชอบอ่านที่ พระองค์ได้เขียนบันทึกในไดอะรี่ (ในหนังสือพระราชนิพนธ์ "เมื่อข้าพเจ้าจากสยามมาสู่สวิทเซอร์แลนด์")
วันที่ 16 ส.ค. 2489
อีกสามวันเท่านั้นเราก็ต้องจากไปแล้ว.....
วันที่ 17 ส.ค. 2489
เก็บของลงหีบและเตรียมตัว...
วันที่ 18 ส.ค. 2489
เราจะต้องจากไปในวันพรุ่งนี้แล้ว อะไรๆก็จัดเสร็จหมด หมายกำหนดการก็มีอยู่พร้อม ...... เราต้องทูลลาให้เสร็จในวันนี้ และไม่ใช่พรุ่งนี้ตามที่ได้กะไว้แต่เดิม เพราะพรุ่งนี้จะได้มีเวลาแล่นรถช้าๆ ให้ราษฎรเห็นหน้ากันโดยทั่วถึง.....
วันที่ 19 ส.ค. 2489
วันนี้ถึงวันที่เราจะต้องจากไปแล้ว..... รถแล่นฝ่าฝูงไปได้อย่างช้าที่สุด ถึงวัดเบญจมบพิตร รถแล่นเร็วขึ้นได้บ้าง ตามทางที่ผ่านมา ได้ยินเสียงใครคนหนึ่งร้องขึ้นมาดังๆว่า "อย่าละทิ้งประชาชน"
อยากจะร้องบอกเขาลงไปว่า ถ้าประชาชนไม่ทิ้งข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะละทิ้งอย่างไรได้ แต่รถวิ่งเร็วและเลยไปไกลเสียแล้ว
เมื่อขึ้น มาอยู่บนเครื่องบิน ก็ยังมองเห็นราษฎร ได้ยินเสียงไชโยโห่ร้องอวยชัยให้พร แต่เมื่อคนประจำเครื่องบินเริ่มเดินเครื่องทีละเครื่องๆ เสียงเครื่องยนต์ดังสนั่นหวั่นไหวกลบเสียงร้องก้องกังวาลของประชาชนที่ดังอยู่หมด พอถึง 12 นาฬิกา เราก็ต้องออกเดินทาง มาบินวนอยู่เหนือพระนคร 3 รอบ ยังมองเห็นประชาชนแหงนดูเครื่องบินทั่วถนนทุกสายในพระนคร.....
หวนกลับไปนึกดู เมื่อ 9 เดือนที่แล้วมา เรากำลังบินไปในทิศทางตรงกันข้าม เพื่อจะเยี่ยมเยียนประเทศหนึ่ง เยี่ยมอาณาประชาชนที่เราต้องพลัดพราก จากมาถึง 7 ปีเต็มๆโดยที่เราเกือบไม่รู้เรื่องและข่าวคราวของบ้านเมืองและประชาชนของเราเลยแม้แต่น้อย.....
ที่น่ามหัศจรรย์คือ อีก 20ปีต่อมา ในหลวงได้พบชายคนที่ตะโกนบอกพระองค์ว่าไม่ให้ทิ้งประชาชน
ชายคนนั้นเมื่อเข้าเฝ้า บอกว่า
"ท่านคงจำผมไม่ได้ ผมเป็นคนร้องไม่ให้ท่านทิ้งประชาชน"
ในหลวง "เราน่ะรึที่ร้อง?"
"ใช่ครับ ตอนนั้นเห็นหน้าท่านเศร้ามาก กลัวจะไม่กลับมา จึงร้องไปเหมือนคนบ้า"
ในหลวงทรงตอบ "นั่นแหละ ทำให้เรานึกถึงหน้าที่ จึงต้องกลับมา..." 😭😭
อ่านแล้วชอบมากๆ ยังไงต้องไปหาหนังสือพระราชนิพนธ์เล่มนี้ฉบับเต็มมาอ่าน ส่วนตัวก็อยากสนับสนุนให้ทุกๆคนเขียนไดอะรี่ทุกวัน เพราะมันเป็นการทบทวนตัวเราเองว่าวันหนึ่งๆเราทำอะไรบ้าง พอมันต้องเขียน สมองมันจะต้อง organize ระบบความคิดทั้งหมดลงไป แนะนำๆ ผ่านไป 5ปี 10ปี เรื่องที่เราเคยบันทึกเรื่องเครียดๆ มันก็จะเป็นเรื่องอ่านขำขันในเวลาต่อมา ก็แค่นั้นเอง 😀
ชอบอีกตอนที่ท่านพุทธทาสแสดงธรรมหน้าพระที่นั่งตอนที่ในหลวงกับราชินีเสด็จไปที่ วันพระบรมธาตุไชยา เมื่อ 2510 (เรายังไม่เกิดเลยนะ)
ท่านพุทธทาสบอกว่า คำว่า "ธรรม" เป็นคำพูดที่ประหลาดที่สุดในโลก และไม่อาจแปลเป็นภาษาอื่นได้ด้วยคำเพียงคำเดียว
"ธรรม" เพียงพยางค์เดียว หมายความได้ถึง 4 อย่าง
1. ธรรมชาติทุกอย่างทุกชนิด ธรรมในฐานะที่เป็นตัวธรรมชาติ
2. กฎของธรรมชาติ
3. หน้าที่ต่างๆ ที่มนุษย์ต้องประพฤติให้ถูกต้องตามกฎธรรมชาติ
4. ผลของการทำหน้าที่ ที่เกิดขึ้นตามกฎธรรมชาติ
คำถามถัดไปก็คือ คนเราจะรู้ธรรมหรือเห็นธรรมได้ทั้งหมดอย่างไรกัน ในเมื่อธรรมมันมีมากมายมหาศาลอย่างนี้
ข้อนี้พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้ว่า "ธรรมที่ตถาคตได้ตรัสรู้ทั้งหมดนั้นมีปริมาณเท่ากับใบไม้หมดทั้งป่า ส่วนธรรมที่นำมาสอนคนทั่วไปนั้นมีปริมาณเท่ากับใบไม้กำมือเดียว" ทรงนำมาสอนเท่าที่จำเป็นแก่การทำความดับทุกข์โดยตรงเท่านั้น
ท่านทั้งหลาย จงมีธรรมเป็นดวงประทีป จงมีธรรมเป็นที่พึ่งอาศัยเถิด....
และท่านพุทธทาสก็จบด้วยว่า
"ธรรมเทศนาสมควรแก่เวลา เอวัง ก็มีด้วยประการฉะนี้ ขอถวายพระพร"
#ทรงพระเจริญ
#ทรงพระเจริญ
#ทรงพระเจริญ
🙏🙏🙏
บันทึก
2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
ข้อคิดจากหนังสือ
2
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย