ไทเกอร์ 14 ผจญภัยในโลกกว้าง
ช่วงนี้คุณแม่เอาแต่นั่งเขียน นั่งอ่านอะไรก็ไม่รู้ ไม่ค่อยเล่นกับผมเท่าไหร่
แต่ก็ยังดี ที่ในตอนเช้า พอส่งพี่สาวไปโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว คุณแม่จะพาผมไปเดินเล่นที่บ้านร้าง
ตรงนั้นมีหญ้าขึ้นปกคลุมเป็นทุ่งเลยครับ ผมชอบมาก ผมชอบเข้าไปอยู่ในดงหญ้า หมอบรอเจ้าแมลงตัวเล็ก ๆ และหวังว่าจะมีจิ้งจกมาเดินเล่นแถวนี้บ้าง หรือนอนดูผีเสื้อที่บินเริงร่าไปตามยอดหญ้า
แมวเจ้า ต้าวเก้อ
คุณแม่จะปล่อยให้ผมเล่นอยู่ในดงหญ้า แล้วคุณแม่ก็ถือโอกาสวิ่งไปวิ่งมา ช่วงจังหวะนั้น ผมเห็นว่าคุณแม่ไม่ค่อยได้ใส่ใจผมเท่าไหร่
รู้สึกว่าเราต่างก็เป็นอิสระต่อกัน คุณแม่อาจกำลังคิดเรื่องงาน คิดเรื่องอะไรผมก็ไม่รู้หรอกครับ แค่รู้สึกว่าเวลาที่คุณแม่ได้วิ่ง เป็นอีกช่วงเวลาที่คุณแม่มีความสุข
ปกติผมจะหมอบรอคุณแม่อยู่ในดงหญ้าเงียบ ๆ
แต่วันนี้ผมจะลองย่องไปดูที่รอบ ๆ บริเวณบ้านร้างสักหน่อย
ผมได้ยินเสียงจิ้งจกร้องเรียกหาผมมาหลายวันแล้วครับ แต่เป็นเพราะผมเกรงใจคุณแม่ เลยยังไม่กล้าซน
วันนี้ไหน ๆ โอกาสก็เป็นใจ คุณแม่คงไม่ว่าอะไร ถ้าผมจะขอสำรวจรอบ ๆ บ้านนี้สักหน่อย
ข้างในบ้านนี้ไม่มีคนอยู่ โชคดีของผมนะ เพราะผมยังไม่ค่อยไว้ใจมนุษย์เท่าไร นอกจากคุณพ่อคุณแม่และพี่สาว นอกนั้นผมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ก็แม่แองเจิลสอนมาดีนี่ครับว่า อย่าไว้ใจมนุษย์
สดชื่นยามเช้า
โอ้ ! นั่น เสร็จข้าละเจ้าจิ้งจก ผมกระโดดตะปบจิ้งจกตามข้างฝา แล้วผมก็พลาดตกลงมา จับไม่ได้เลยสักตัว พวกมันวิ่งเร็วมาก มันรู้ตัวก่อนที่ผมจะกระโดดงับถึงตัว มันน่าเจ็บใจจริง ๆ
เรื่องนี้ ผมไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเจ้ากระดิ่งที่ห้อยคออยู่หรือเปล่านะ มันส่งเสียงเตือนเจ้าพวกนั้นหรือเปล่า ผมไม่แน่ใจ ผมอยากถอดมันออกให้พ้น ๆ ไป แต่ก็ทำไม่ได้
ผมเลยลองไปสำรวจที่หลังบ้าน และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับผม !!!
เจ้าสิ่งที่น่ากลัวนั้น มันมีรูปร่างเหมือนผมเลยครับ กำลังโก่งคอ ขนลุกชัน ปล่อยเสียงขู่คำรามใส่ผม แกรรรรรรรร !!!
แม่ ๆ ๆ ๆ แม่คร้าบบบบ แม่อยู่ไหน ช่วยเก้อด้วย เก้อแย่แล้วแม่จ๋าาา แง้ว ๆ
โอ๊ะ แย่แล้ว ผมจะทำยังไงดี ท่าทางแบบนี้ ไม่ใช่มิตรแน่ ๆ จะถอยหลังกลับมันก็จะเสียชาติแมวนะสิ แต่เจ้านั่นตัวใหญ่น่ากลัวมากจริง ๆ นะครับ น่าตาน่ากลัว แถมมันยังมีรอยแผลเป็นตามใบหน้าด้วย
เก้อสายส่อง
"สะ สะ สะ สวัสดี ดี ครับลุง"
ผมทักทายไปด้วยความเคารพ แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมคุยด้วย เอาแต่จ้องหน้า แยกเขี้ยวอันแหลมคมใส่ผม
"ผมขอร้องละ ปล่อยผมไปเถอะ"
"เจ้าเด็กน้อย บังอาจมาเหยียบถิ่นข้า คิดเหรอว่าข้าจะปล่อยแกไปง่าย ๆ"
"คือ เอ่อ ผมไม่ได้ตั้งใจ"
"แต่แกก็ทำไปแล้ว"
"ไม่ ๆ ผมยังไม่ได้ทำอะไร ผมแค่มาสำรวจเฉย ๆ"
"เมื่อกี้ข้าเห็นแกจับจิ้งจกของข้า"
"ของลุงเหรอครับ ผมขอโทษครับ ผมไม่รู้ เอ่อ แล้วก็ ผมจับมันไม่ได้หรอกครับ มันหนีไปได้ก่อน"
"หึ ๆ ๆ อ่อนหัดจริง ๆ"
"ผมขอโทษอีกครั้งนะครับ"
"ไม่ได้ !!!! แกรุกล้ำเข้ามาในเขตแดนนี้แล้ว จะต้องโดนยำให้เละก่อน ข้าไม่ปล่อยให้ไอ้หน้าอ่อนจมูกแดงอย่างแก มาหยามข้าได้หรอก"
แกรรรรรรร
ง้าวววววววว ง้าววววววว
ขอคนละ 1 แค็ปชั่น กับภาพนี้
"ไทเกอร์ อยู่ไหนลูก กลับบ้านเร็ว เสียงแมวกัดกันนี่ ใช่ไทเกอร์หรือเปล่า"
โอ๊ะ คุณแม่สุดที่รักมาช่วยชีวิตผมไว้ได้ทันเวลาพอดีเลย แม่ครับช่วยผมด้วย ผมอยู่นี้ ผมแย่แล้ว แม่จ๋าาาาา
"ลูกเก้อ อยู่นี่เอง ไป ๆ เจ้าแมวป่า อย่ามากัดลูกฉันนะ
หน้าตาน่ากลัวจริงเชียว
โถ ลูกแม่ กลัวตัวสั่นเลยเหรอลูก ป่ะ ๆ เข้าบ้านกัน อย่าไปเล่นกับเจ้าแมวป่านะลูก ดูมันดุร้ายน่ากลัวมาก"
คุณแม่รีบมาคว้าตัวผมเข้าไปกอด แล้วพากลับบ้านทันที ใจผมนี่แบบ รอดแล้วคร้าบบบบ แมวบ้านั่น น่ากลัวมากจริง ๆ ครับแม่ ผมไม่ดื้อไม่ซนแล้วครับแม่
"เผลอแป๊บเดียว จะหนีแม่ไปเที่ยวกัดกับเขาแล้วเหรอเรานะ หือ น่าตีจริง ๆ แล้วดูสิเนี้ย จะเอาอะไรไปสู้กับเขา ตัวกะเปี๊ยกหนึ่ง เล็บก็ตัดหมดแล้ว อย่าไปสู้กับใครเขานะลูก ถ้าเจอมันอีก ร้องเรียกแม่ แล้วรีบวิ่งเข้าบ้านเลยนะ"
คุณแม่พาผมเข้าบ้าน ล้างหน้าเช็ดตัว เสร็จแล้วก็ให้ผมนอนอยู่ในบ้าน ส่วนคุณแม่ก็ทำอะไรไม่รู้ ดูวุ่นวายทั้งวัน เห้อ ผมเหนื่อยจัง ทั้งตกใจ และกลัวมากด้วยครับ
วันนี้ถือเป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอกับแมวตัวอื่น
ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ผมอยากมีเพื่อนที่คุยภาษาเดียวกันรู้เรื่องบ้าง แต่พอคิดถึงเสียงขู่คำรามของลุงแก่ ๆ นั้นแล้ว หัวใจยังสั่น ๆ อยู่เลยครับ
ที่จริงเราน่าจะเป็นเพื่อนเล่นกันได้นะ ได้ไหมนะ ?
ผมก็อยากคุยกับลุงเขาดี ๆ ถ้าเจอกันอีก ผมจะทำยังไงดี คือผมไม่อยากต่อสู้กันเลยนะ แต่ถ้าต้องสู้ ผมก็จะสู้ให้สุดกำลังเหมือนกัน ถึงผมจะตัวเล็กกว่าก็เถอะ
จะได้เจอกันอีกไหมนะ คุณแม่จะพาไปเดินเล่นอีกไหมนะ ช่างเป็นเช้าวันใหม่ที่น่าตื่นเต้นจริง ๆ เล่นผมหมดแรงเลยครับ ไม่ไหวแล้ว
ขอนอนก่อนนะครับ เมี๊ยวววววว zzzzz
ที่อีกฝั่งกำแพงหมู่บ้าน ห่างไปสามหลังคาเรือน อีกด้านเป็นหมู่บ้านร้าง ที่ยังก่อสร้างไม่เสร็จ ทำให้ตอนนี้มีต้นไม้ขึ้นปกคลุม สูงท่วมหลังคา และนั่นคือที่ ที่เจ้าแมวป่าอาศัยพักนอนอยู่เป็นประจำ และมันยังมีพรรคพวก และแฟนสาวอยู่แถวนั้นด้วย
ในระหว่างนั้นเจ้าแมวป่า ผู้ที่ได้ฉายาว่า เจ้าแมวหน้าบาก เพราะมันไปสู้กับหมาข้างบ้านมา เลยโดนเขี้ยวหมาฝากรอยแผลไว้
และนั่นก็เป็นความภูมิใจของมัน ยิ่งทำให้มันลำพองในความเก่งกล้า ว่าตัวเองคือเจ้าถิ่น
ตอนนี้มันกำลังโกรธแค้น และอิจฉาแมวน้อยผู้มาใหม่ ที่จมูกยังใส ๆ เป็นสีชมพู แถมยังมีเจ้านายตามมาร้องเรียกหา และปกป้องด้วยความรัก เห็นอย่างนั้นมันยิ่งอิจฉา เจ็บใจจนตัวสั่น มันโกรธแค้นจนเกือบพลัดตกจากกำแพงบ้าน
และตลอดช่วงบ่ายวันนั้นมันจึงคิดหาทางกลั่นแกล้งเจ้าแมวน้อยให้ได้
"ปะป๋ามีอะไรให้ฉันช่วยไหม เหมี๊ยว ๆ"
นางแมวสาว เอ่ยปากถามเอาใจแฟนของเธอ
"ยังไม่ต้องถึงมือเธอหรอกมิเชล เรื่องแค่นี้ป๋าจัดการเองได้"
"มิเชลเชื่อมือป๋าค่ะ ถ้าอย่างนั้นป๋าใจเย็น ๆ ลงก่อนนะคะ"
"หึ พูดแล้วมันแค้น ข้าเกลียดไอ้หน้าอ่อนนั่นจริง ๆ แค่คิดก็อยากจะฝังเขี้ยวลงไปที่คอของมันให้จม กัดแล้วสะบัด ขย้ำให้เลือดสาดจริง ๆ แกรรรรรร ง้าววววว"
น้องลายเสือ แฟนไทเกอร์
เจ้าหน้าบาก ระบายความอึดอัดใจให้กับมิเชลแมวสาวฟังอย่างโมโห
ทั้ง ๆ ที่แมวน้อยไทเกอร์ก็ยังไม่ได้ล่วงเกินอะไรมัน แต่เป็นเพราะความอิจฉาริษยา ที่อยู่ในใจของไอ้หน้าบาก ทำให้มันเกลียดแมวทุกตัวที่มีเจ้าของ ยกเว้นมิเชล
มิเชลเป็นแมวมีเจ้าของ และด้วยความที่บ้านของเธออยู่ติดกับหมู่บ้านร้าง โครงการที่ยังสร้างไม่เสร็จนั้น ซึ่งตอนนี้มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นปกคลุม ให้ร่มเงาที่เย็นสบาย
มิเชลชอบขึ้นไปนอนเล่นบนกำแพงรั้วบ้าน และทักทายพูดคุยกับบรรดาแมวจรที่ผ่านไปผ่านมา ทำให้เธอกับเจ้าหน้าบาก ได้มาพบปะพูดคุยกันบนกำแพงบ้านเป็นประจำ
แต่เจ้านายของเธอก็ไม่ยอมรับเจ้าหน้าบากมาเลี้ยง เพราะหน้าตาของมันดูน่ากลัวเกินไป
จึงทำได้แค่แอบมาคุยกัน และมิเชลก็ฉลาด เธอไม่ยอมตามไปลำบากกับเจ้าหน้าบากด้วยหรอก
แม้เขาจะชักชวนให้เธอตามไปอยู่ที่ป่าอีกฝากหนึ่งของหมู่บ้าน เธอก็ไม่ไป ทำให้เจ้าหน้าบาก ผู้หลงรักสาวงามอย่างมิเชลต้องยอมอาศัยอยู่ในหมู่บ้านร้าง
นั่นทำให้มันคิดว่า มันคือเจ้าถิ่นของที่นี่
แต่ชีวิตของเจ้าหน้าบากก็ไม่สามารถไปไหนมาไหนได้สะดวกนัก เพราะที่รอบ ๆ บริเวณหมู่บ้านนั้น มีหมาคู่อริของมันเฝ้าอยู่
และเจ้าพวกนี้ก็อยู่กันเป็นฝูง เวลาล่า มันก็ออกล่ากันเป็นฝูง
ผู้คนแถวนั้นก็ไม่ค่อยมีใครสนใจเข้าไปห้ามเวลาที่หมาแมวกัดกัน เพราะว่าพวกเขาไม่ได้เดือดร้อนไม่ใช่ทั้งเจ้าของหมา และแมว
ทำให้เจ้าหน้าบากฝังใจเจ็บ ทั้งโกรธแค้น และกลัว เลยพาลมาลงที่แมวน้อยผู้มาใหม่อย่างไทเกอร์
แกรรรรรรร ง้าววววววว
เครดิตรูปภาพโดยผู้เขียน
ป.ล. รูปประกอบ ไม่เกี่ยวกับเนื้อหา ใส่เพื่อพักสายตาเฉย ๆ
การผจญภัยได้เริ่มขึ้นแล้ว โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอกำลังใจให้ไทเกอร์ หนุ่มน้อยหน้าใส จมูกสีชมพูด้วยนะคะทุกคน
มิ้ว ๆ ๆ ง่าว😁
ขอบคุณค่ะ
- 11
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
