เด็กคนหนึ่งเติบโตขึ้นมาในบ้านที่มีเสาหลักเป็นตาแก่แซ่ตุนสันดานเสียอย่างที่คนไทยเขาตราหน้าเจ๊กไหหลำไม่มีผิดเพี้ยน เลี้ยงลูก 9 คนด้วยอาชีพค้าข้าวและเงินสกปรกผิดกฎหมาย เด็กคนนั้นเป็นลูกหลงในช่วงอายุ 35 ปีจากลูกสาวคนสุดท้องของตาแก่และกลายเป็นหลานชายคนสุดท้ายของแกจนถึงปัจจุบัน
ปี 1995 ช่วงปรัชญาขงจื๊อในครอบครัวเริ่มเจือจางเหมือนชีพจรที่แผ่วลงเรื่อยๆ ของตาแก่ เราเกิดและถูกหล่อหลอมขึ้นมาพร้อมกับความ insecure ของอากงผู้ซึ่งพยายามรักษาอำนาจจนเฮือกสุดท้าย คุณยายที่แทบไม่มีบทบาทอะไรในบ้าน ลูกสาวคนสุดท้องถูกคาดหวังให้ดูแลคนแก่ในขณะที่ลูกคนอื่นๆ แยกย้ายออกไปเป็นเจ้าชีวิตตัวเอง ปีนึงกลับมาหน้าสลอนพร้อมกันแค่เช็งเม้งกับตรุษจีน มรดกที่ถูกแบ่งอย่างไม่เป็นธรรมเท่าไรนักจึงไม่ได้เหลือเฟือพอให้เรานิยามตัวเองว่าเกิดในครอบครัวเศรษฐีได้เต็มปาก
เมื่อโตพอที่จะรู้สึกนึกคิดเองได้ จากแม่ที่เคยเป็นแค่แม่ กลายเป็นนักการเมืองอาชีพ พ่อที่เคยเป็นแค่พ่อ กลายเป็นข้าราชการผู้น้อยที่ติดการพนันงอมแงม ทุกส่วนในร่างกายเราเติบโตขึ้นจากเงินสกปรกเหล่านี้ตั้งแต่ยังไม่ลืมตาดูโลกด้วยซ้ำ
ชีวิตวัยเด็กที่ถูกโอบอุ้มด้วยผู้ใหญ่ที่โตมาอย่างบิดเบี้ยว จึงไม่เคยถูกสอนคุณธรรมจริยธรรมจริงจัง เรียนรู้จากการเห็นพ่อขว้างจานกระเบื้องใส่แม่ เห็นการจ่ายเงินซื้อคน เงินถุงเงินถังที่หายไปในบ่อนจนต้องกู้หนี้ยืมสินมาปรนเปรอผีพนันที่สิงอยู่และความหน้าใหญ่ใจโตตามสไตล์นักการเมืองท้องถิ่น แต่ต่างคนก็ต่างรักกันมากจนเราไม่เคยรู้สึกขาดความรักแม้แต่น้อย ถึงมันจะเป็นความรักท่ามกลาง disasters พันล้านอย่างก็เถอะ
เหล่านี้เพื่อ reminds ตัวเองว่าเราไม่ได้สูงส่งไปกว่าใคร บกพร่องบิดเบี้ยวไม่ต่างกับคนข้างถนน เลวทรามตามวาระโอกาส เห็นแก่ตัวแทบทุกขณะจิต ความผิดพลาดไหลวนอยู่ในสายเลือดเรามานานเกินกว่าจะปฏิเสธได้
แด่ความบ้าบอคอแตกที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
มึงเอากูไม่ลงหรอก
มิดไน้ หงส์เหนือมังกร
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
