10 ธ.ค. 2021 เวลา 11:35 • ปรัชญา
- [ ] เด็กหญิงจรรยา
 
เด็กหญิงผมดำประกายน้ำตาล เธอวิ่งอยู่ในทุ่งแห่งความฝันปราศจากความโศกเศร้า มีตาแก่ๆและยายแก่ๆคอยตามใจกับความไม่รู้ประสีประสาและเลี้ยงดูเธอมาอย่างเหมาะสม เธอพยายามวิ่งไล่ตามปีกผีเสื้อที่บินสลับคละสีเฝ้ารายล้อมรอบตัว เธอยิ้มให้กับความสวยงามของมันแววตาดูสดใส เธอกล้าที่จะแสดงออกในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกได้เต็มที่ ไม่มีแผนการใดแบกไว้บนบ่า ไม่ต้องคอยรับผิดชอบความรู้สึกใคร เธอเป็นเด็กร่าเริงโดยสมบูรณ์ แต่โลกนี้ไม่ได้ใจดีเสมอไป ความผูกพันค่อยค่อยเริ่มต้นและกัดกินความรู้สึกดีดีไปเรื่อยๆ เธอยังไม่รู้จักวิธีรับมือกับเรื่องราวเหล่านี้ แต่เลือกที่จะเก็บความโศกเศร้าไว้กับตัว และถ่ายทอดความสนุกให้ผู้คนรอบข้าง เพื่อความสบายใจของตัวเธอที่เริ่มอ่อนแอ
เด็กหญิงที่ร่าเริงตลอดเวลาคนนั้น ยิ่งโตขึ้นยิ่งต้องแบกรับความรู้สึกคนอื่น เป็นศูนย์กลางสนามอารมณ์ เธอกลายเป็นเด็กคิดมาก มีโลกส่วนตัว เธอยิ้มและสร้างเสียงหัวเราะให้ผู้อื่นมากมาย แต่เธอไม่สามารถสร้างรอยยิ้มให้ตัวเองได้ การพยายามให้ได้เป็นที่รักในบางครั้งก็อาจจะรู้สึกดีไม่เท่าการได้เป็นตัวเองที่เป็นที่รัก ฉันเชื่อว่าเธอเป็นเด็กที่เข้มแข็งและเก่งมาก มีคนมากมายที่รักเธอและพร้อมซัพพอร์ตเธอ รวมถึงตัวฉันด้วย ขอบคุณเธอนะที่อดทนจนมาเป็นฉันในทุกวันนี้ได้ เธอยังเติบโตได้อีกไกลถึงแม้ชีวิตจะทำร้ายเธออีกมาก แต่เธอจะไม่เป็นไร แล้วเจอกันนะ :)Chunya
โฆษณา