คุณมั่นใจเหรอ ว่านี่คือคนที่คุณเป็น???
ฮุนๆยิ้มอรุ่มเจ๊าะ
ถ้าหากถามผมตอนนี้ แล้วให้ผมบอกว่า ผมเป็นคนยังไง และผม มีความสามารถและจุดเด่นทางด้านไหน ผมสามารถที่จะตอบมันได้อย่างชัดเจน ถ้าหาก ย้อนไปประมาณ 5 ปีที่แล้ว ผมคงไม่มั่นใจที่จะตอบคำถามนี้แน่นอน
ผมเป็นคนนึงครับที่ อยากจะเก่ง ในด้านการพูดต่อหน้าชุมชน มาตั้งแต่สมัยผมยังเป็นเด็ก เวลาที่ผมเห็นนักพูด เก่งๆออกมาพูด กันในทีวี ผม บอกได้อย่างไม่อายเลยครับว่าผมอยากเป็นแบบเขา
สิ่งที่ผมทำ คือผมพยายามฝึกฝน อ่านหนังสือ หรือพูดคุยกับคน ที่เขาพูดดีและพูดเก่ง
แต่นั่นไม่ได้ทำให้ ผมมีประสบการณ์การพูดที่ดีมากขึ้นนะ ผมรู้สึกอย่างนั้นเวลาที่ผมได้พูดออกไป
มีครั้งหนึ่ง ที่ผมใช้เวทีของ ธุรกิจเครือข่าย เป็นการพัฒนาการพูดของผม สิ่งที่มันเกิดขึ้นคือตัวผมไม่มีสติในระหว่างที่ผมพูดเลย ตลอด 30 นาที และมันยิ่งตอกย้ำมากยิ่งขึ้นเมื่อเพื่อนผมที่นั่งอยู่ในห้องนั้นด้วยกันเขาบอกผมว่าผมพูดไม่รู้เรื่องเลย หลังจากนั้นผมจึงเพิ่มความพยายามมากขึ้น มากขึ้น เพื่อที่จะต้องการชนะ สิ่งที่มันติดอยู่
ด้วยความบังเอิญ ผมมีโอกาสไปเข้าสัมมนา ที่เป็นสัมมนาเกี่ยวกับการพัฒนาศักยภาพ แต่การเข้าสัมมนาครั้งนั้นความตั้งใจผมคือการเข้าไป หาโอกาสทางธุรกิจ และการยกระดับประสิทธิผลในการทำงาน
ในระหว่างการสัมมนานั้น ผมได้เห็นตัวเองในอดีต กับจุด ที่มันทำให้ผมติดค้าง ผมเห็นภาพตัวเองชัดมาก ในช่วงประถม 4 ขณะที่กำลังเรียนวิชาภาษาไทยอยู่ คุณครูกำลังสอนเรื่องเสียงสูงเสียงต่ำจากสัตว์
ผมจำคำถามที่คุณครูถามผมได้ชัดเจนเขาถามผมว่าม้าร้องยังไง ตัวผมซึ่งเป็นเด็กหลังห้องและรู้คำตอบว่าม้าร้องยังไงถึงกับรีบกระโดดออกจากเก้าอี้แล้ววิ่งพาตัว มาหน้าห้องอย่างรวดเร็วพร้อมกับคว้าช็อก และเขียน เสียงร้องของม้า โดยใช้หอหีบเป็นตัวสะกด
ทันทีที่ผมเริ่มเขียนสระอี คุณครูกระโดดเอาแปรงลบกระดานมาลบ สิ่งที่ผมเขียนพร้อมกับ ตะโกนใส่ผมดังมาก แต่ผมฟังไม่ออกว่าครูพูดอะไร ณ วินาทีนั้นครูกำลังดุผมว่าอะไร ในช่วงเสี้ยววินาทีเดียวกันนั้นมีเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆภายในห้อง ดังระงม มันทำให้ตัวผมรู้สึกเบาโหวง พร้อมกับเดินกลับหลังห้องด้วยความคิดที่ว่า ต่อไปฉันจะต้องระวังตัวและไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม เพราะความผิดพลาดมันน่ากลัว
หลังจากนั้นเป็นต้นมาผมออกจากห้องเรียนนั้นพร้อมกับม้าที่ผมเขียนไว้บนกระดานมันไปกับผมทุกที่ ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจเวลาที่ผมจะเริ่มทำอะไรสิ่งที่เกิดขึ้นผมจะกลัวและ กังวลว่าคนจะหัวเราะเยาะ เรื่องนี้อยู่กับผมมานาน นานมากโดยที่ผมไม่รู้ตัว
สิ่งที่มันแตกต่างออกไปเมื่อผมเห็นเรื่องนี้แล้ว ผมสามารถที่จะมีอิสระในการพูดต่อหน้าคน ได้แบบมีสติรับรู้ 100% สิ่งที่ ทำให้ผมมีอิสระในการพูดได้ ผมมองเห็นว่าวันนี้อดีตที่ผมเจอมันเป็นอดีตที่ผ่านไปแล้ว และมันไม่ได้มีผลกระทบอะไรในปัจจุบันเป็นเพียงการให้ความหมายบางอย่างของผมเท่านั้น
หลังจากนั้นเป็นต้นมาผมสามารถที่จะพูดต่อหน้าชุมชนได้อย่างอิสระไม่เพียงเท่านั้นวิธีการใช้ชีวิตและการพูดของผมมันเปลี่ยนไปอีกด้านนึงเลย
สิ่งที่มันทำให้ผมชัดเจนมากยิ่งขึ้นถึงคนที่ผมเป็น มาจากการตั้งคำถามพูดคุยกับคุณพ่อของผม คุณพ่อของผมบอกว่า เมื่อก่อนตอนสมัยที่ผมยังเป็นเด็กอยู่นั้นผมเป็นใครคนหนึ่งที่พูดจาโน้มน้าวเพื่อนบ้านได้เก่งและมีนิสัยที่ชอบทำความรู้จักกับคนทั่วไปแถวๆบ้านแบบอิสระ แต่ตัวผมไม่เคยจำประสบการณ์นั้นได้เลย หลังจากที่เจอประสบการณ์แบบที่ผมเล่าให้ฟัง
สำหรับใครที่อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว ลองมองเข้าไปในชีวิตของคุณดูครับว่าที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้ คือคนที่คุณเป็นจริงๆหรือไม่ คุณเป็นคนที่ขี้ลืมจริงๆหรือ คุณเป็นคนที่ขี้โมโหจริงๆหรือ คุณเป็นคนที่ขี้กลัวจริงๆหรือ สิ่งที่ผมรู้ก็คือวันนี้เราสามารถเป็นได้มากกว่าสิ่งที่เราคิดว่าเราเป็น เพียงแต่มันอาจจะมีบางอย่างเกิดขึ้นทำให้เราไม่รู้ว่าเราไม่รู้อะไร ชีวิตคือการค้นพบ ผมชวนทุกท่านที่ได้อ่านบทความนี้มาค้นพบชีวิตไปด้วยกันครับ ผมมั่นใจว่าชีวิตมีทางเลือกเสมอเราสามารถเป็นอะไรก็ได้ที่เราต้องการจะเป็น
#พ่อหมีณชิต
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
