เราเพิ่งลงรถ ชอบรถนี้ที่สุด แสงสุดท้ายยามเย็นฤดูหนาว แสงสวยหมดไปช่วงสี่ห้าโมง ทิ้งความขรึมตัดสีสัน อิดโรยแต่มีหวัง เงาสะท้อนกระจกและโลหะ

อาชีพรายล้อมรอบสถานีรถไฟกรุงเทพ ความระเกะระกะที่ส่งเสียแห่งชีวิต ยามค่ำกำลังมาแต่เริ่มมีแสงประดับประดา

กระจกสีมีค่ากับโครงสร้างหลังคาที่น่าสนใจ

คนแห่มาถ่ายรูปกันทุกวันช่วงนี้ กับชอบการออกแบบอาคารอิฐก่อโปร่ง เพื่อรับโครงหลังคาโลหะด้านบน ตามาญโญ่และวิศวกรที่ทำงานเป็นทีม นิยมใช้รูปแบบนี้ ทำสำเร็จ เน้นทรงโค้งเพื่อพื้นที่ใช้งานมากกว่าแบนราบ มีให้เห็นในงานแผ่นคอนกรีตสำเร็จที่กันความชื้นจากดินก่อนปูไม้ด้านบนเป็นพื้นอาคาร หรืออัฒจรรย์สนามม้านางเลิ้งก็ใช้โครงสร้างคล้ายแบบนี้

พระรูปใหญ่เด่นสง่า เพื่อให้สถานีแห่งนี้ยิ่งใหญ่เทียบอารยะประเทศ เสียดายถ้าต้องปิดตัวไม่มีการใช้ เป็นเพียงพิพิธภัณฑ์หรือห้างไร้ชีวา

บะหมี่แห้งรอบบ่าย ถ้ารอบเย็นจะมีขนม รอบเช้าก็อีกแบบ มันก็ทั้งรำคาญและสนุกกที่เห็นเขาเดินขาย คนสูงวัยทั้งนั้น หนักแต่ต้องทำ เพราะประเทศไร้สวัสดิการ เรากำลังเข้าสู่สังคมสูงวัยเต็มขั้นงานวิจัยต่างๆบ่งชี้

แม่ค้าหอบของกลับในเที่ยวบ่ายแถวตลาดในเมือง

เส้นแนวเฉียงของภาพ ปะทะจุดนำสายตา หลังคาผ้าใบด้านบนสีขาวขึงตามโครงสร้างโลหะ คนนั่งรอที่พื้น จกของกินกันหิว รวมกลุ่ม หน้ากากนามัย และชีวิตในเมือง

ชอบกระจกสีด้านนี้ จะเห็นสายยาง ระบบห้องน้ำห้ามเข้าเมื่อจอด แต่ปล่อยลงรางเมื่อวิ่ง ต่างประเทศน้อยนักจะเป็นแบบนี้ ดีไหมไม่ทราบแต่ชั้นหนึ่งก็อีกแบบ

เคยดูพนักงานทำความสะอาดอย่างเพลิดเพลิน การล้างคราบ หรือเสียงเครื่องยนต์แผดคำราม ควัน มันได้อารมณ์พร้อมเสียงล้อกระทบรางและไม้หมอนรองราง

ยานเย็นกับแสงฤดูหนาว

วันไหนโชคดีจะเห็นข้าวสีทองรอเกี่ยว หรือดินที่มีน้ำขังเป็นหย่อมสะท้อนเงาฟ้าสลับเมฆก้อนขาวนุ่มหลังรอยไถ

สีสถานีแต่งละที่น่าสนใจ พยายามเก็บรูปทุกจุดแต่ได้ที่ถูกใจไม่มาก

เคยวิ่งผ่านกลุ่มทุ่งธูปฤษีตอนแล้ง กลัวไม้หรือกำลังไหม้ส่งควันคลุ้ง บางช่วงเป็นที่เปลี่ยวก่อนถึงเมือง เคยเจอคนโรคจิตเปลือยโชว์ของให้คนบนรถไฟโดยใส่หมวกคลุมหน้าชิ้นเดียว จากงัวเงียง่วงเป็นตื่นงง

สุดน่ารัก ญี่ปุ่นๆ ถ้าต้นปีจะมีดอกไม้สีขาวหรือชมพูที่ทิ้งใบเขียวไปแล้ว หรือบางทีมีว่าที่บัณฑิตแห่มาถ่ายรูปกับรถไฟและราง เปลี่ยนไปทุกฤดู แต่ฤดูหนาวนี้แสงสวยที่สุด เอียงเฉียงจากฟากฟ้า

ชุมชนอุตสาหกรรมเริ่มเข้าสู่เมือง

วิถีริมทาง

แสงยามเย็น

อุตสาหกรรม เส้นสาย เครื่องจักร

ความหนาแน่นของคมนาคม ถ้าระบบรางดี จะขนทุกอย่างได้มีประสิทธิภาพ มีคนอ้างว่าที่ ลินคอน ชนะสงครามกลางเมืองได้ เพราะระบบราง

คล้ายถ่ายด้วยกล้องฟิล์ม

หน้าต่างรถไฟ และที่บังแสง มันมีเหตุผลในการเปิดปิดแต่ละตู้ไม่เหมือนกัน

ชอบเส้นโครงสร้างในภาพและเงามืด

การซ้อนกันของชั้น

บางทีมีเล้าและที่ชนไก่ แอบดูชีวิตสองข้างทางในเมืองใหญ่แต่บ้านริมทางรถไฟก็น่าสนใจ น่านำมาเขียนรูปสีน้ำ สังกะสีเกยสลับไม้ ชีวิตที่ต่อสู้ บ้างว่าเขารุกที่ บ้างว่าเพราะโครงสร้างสังคมไม่ดี คนจนคนมีต่างความคิด

ใกล้ถึงสถานีใหญ่

ยามเย็นแสงเริ่มหมด จุดจบของบางคน แต่เริ่มต้นบนเส้นทางของอีกหลายๆคน

การปรับตัวของชีวิต มีอยู่ทุกขณะ

โครงสร้างด้านข้างที่รับโครงหลังคา

ความมืดเคลื่อนมา