• เคยมีโอกาสได้ฟังธรรมะจากพระมหาเถระท่านหนึ่งเมื่อ 10 ปีที่แล้ว เรื่องของการแก้ไขนิสัยขี้อิจฉา ไม่ได้ตำหนิอะไรกัน เพียงแต่อยากแบ่งปันเท่านั้น เพราะผู้เขียนก็กำลังแก้ไขอยู่เหมือนกัน มีใจความประมาณนี้
การอิจฉาก็เป็นวิบากกรรมอย่างหนึ่ง “ลดละเลิก” กันเหนียวไม่ทำเลยดีกว่า สบายใจชาตินี้และชาติหน้า
• ความรู้สึกอิจฉาคนอื่นที่มีอะไรดีกว่า มากจนกระทั่ง มีความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ดูถูกตนเอง และมากไปกว่านั้น ซึ่งจะนำไปสู่ความริษยาที่อยากให้ผู้อื่นย่อยยับได้
• นิสัยอิจฉาริษยานี้ เกิดจากการทำคุณงามความดีในตัวน้อยกว่าคนอื่น แต่อยากจะให้ได้ดีเท่ากับเขา หรืออยากจะให้ดียิ่งกว่าเขา (ทำน้อยอยากได้มาก) แก้ไขตัวเองด้วยการทำความดีให้ยิ่งขึ้นไป
• อาการคนที่มีนิสัยชอบอิจฉาริษยา จะเป็นคนที่มีใจเศร้าหมองตลอดวัน คำพูดมีแต่เรื่องร้ายๆ ออกจากปาก ไม่มีคำพูดที่เป็นภาษาดอกไม้
• เมื่อหนักเข้า ก็จะแสดงอาการร้ายๆ ออกมา ตั้งแต่กระทบกระแทกแดกดันกัน ทำอะไรโครมคราม หรืออาการหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่กัน เป็นต้น
• ทางลัดที่สุดคือเข้าไปขอความรู้จากเขาเลย ทำให้เราย่นระยะเวลาในการปรับปรุงฝีมือและเวลา ไม่ต้องไปมีวิบากกรรมกัน
• การทำตนให้น่ารัก เป็นที่รักของผู้คนรอบข้าง รู้สึกมีความปลอดภัยทั้งตัวเองและผู้อื่น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมไว้ 4 ข้อคือ
1. หมั่นให้ทาน ในที่นี้หมายถึง มีอะไรก็ปันกันกิน ปันกันใช้ รวมทั้งปันกันดังด้วย
2. ปิยวาจา เวลาพูดจากับใครก็พูดด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ เพราะสิ่งที่ให้กำลังใจคนได้ดีที่สุด
3. อัตถจริยา คือ ความรู้ความสามารถ ที่เรามีอยู่ ถ้าเอาไปช่วยใครได้ ก็ช่วยๆ กันไป อย่าไปหวงเลย
4. สมานัตตตา คือ ไม่ว่าคบกับใครก็มีแต่ความจริงใจให้เขา ไม่แทงใครข้างหลัง ไม่ว่าร้ายใครลับหลัง มีแต่ความจริงใจ มีแต่ความปลอดภัยให้เขาเสมอ
“หนึ่งนาทีกว่า” เห็นว่าดีมีประโยชน์ เลยนำมาฝากกัน:
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
