ของขวัญสำหรับองค์มหาราชา
กาลครั้งหนึ่ง มหาราชาองค์หนึ่งผู้เป็นที่เลื่องลือถึงความฉลาดปราดเปรื่องมีอายุครบ 100 ปี ทุกคนต่างปิติยินดีอย่างยิ่งในวาระพิเศษนี้ เพราะพวกเขารักมหาราชาองค์นี้มาก
คืนนั้นมีงานเลี้ยงฉลองยิ่งใหญ่ในวัง บุคคลสำคัญจากในประเทศและนอกประเทศ ได้รับเชิญมาร่วมงานกันถ้วนหน้า
“วันนั้น ของขวัญกองมหึมาสมกันอยู่บริเวณทางเข้าห้องโถงจัดเลี้ยง ที่ซึ่งองค์มหาราชาทรงประทับอยู่เพื่อต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ”
“ระหว่างเวลาอาหารค่ำ มหาราชาสั่งให้ข้ารับใช้แยกของขวัญออกเป็นสองกอง คือ ของขวัญที่มีชื่อผู้ให้ และที่ไม่ได้ระบุว่ามาจากผู้ใด”
เมื่อถึงเวลาของหวาน พระองค์สั่งให้ยกของขวัญมาเป็นสองกอง
กองหนึ่งประกอบด้วยของขวัญชิ้นโต ราคาแพงนับร้อยๆชิ้น
อีกกองขนาดเล็กกว่า มีของขวัญเพียงประมาณ 10 ชิ้นเท่านั้น
องค์มหาราชาเริ่มแกะของขวัญกองแรกก่อน
ทรงขานชื่อผู้มอบของขวัญเหล่านั้น และให้แต่ละคนเดินขึ้นไปยังบัลลังก์ แล้วจึงตรัสว่า
“ข้าขอบใจท่านมากสำหรับของขวัญ ข้าขอคืนให้ท่าน แล้วขอให้ระหว่างเรายังเป็นเช่นเดิม” มหาราชาคืนของขวัญ มิได้สนพระทัยเลยว่าของนั้นคืออะไร
เมื่อเสร็จจากของขวัญกองแรก พระองค์เสด็จไปยังกองที่สอง ตรัสว่า “ของขวัญเหล่านี้ไม่ระบุนามผู้มอบ ดังนั้นข้าขอรับไว้ เพราะข้าจะไม่รู้สึกติดค้างใดๆ ข้าก็อายุปูนนี้แล้ว ไม่ควรต้องเป็นหนี้บุญคุณใครอีก”
.
.
แต่ละครั้งที่คุณได้รับอะไรสักอย่าง ในความรู้สึกของคุณ หรือของอีกฝ่าย อาจแปรการให้ไปเป็นหนี้บุญคุณได้ ถ้าเป็นเช่นนี้จริง ไม่ต้องรับอะไรเสียเลยจะดีกว่า
แต่หากคุณให้โดยไม่หวังการตอบแทน หรือรับโดยไม่รู้สึกว่าเป็นภาระ
เมื่อนั้นคุณจะให้หรือไม่ให้ จะรับหรือไม่รับ คุณก็จะไม่รู้สึกติดหนี้บุญคุณใครทั้งนั้น
และสิ่งสำคัญที่สุด จะไม่มีใครสักคนที่ไม่ตอบแทนคุณในสิ่งที่เขาติดค้างคุณอยู่ เพราะไม่มีใครเป็นหนี้คุณทั้งสิ้น
Source: จะเล่าให้คุณฟัง by ฆอร์เฆ่ บูกาย
#DreamnistaStory
#Dreamnista
#ดรีมนิสต้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
