19 ธ.ค. 2021 เวลา 16:14 • นิยาย เรื่องสั้น
บึงใหญ่เล็กนิดเดียว
เราเป็นเด็กบ้านนอกที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ห่างไกลจากตัวอำเภอไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำปะปา ไม่มีแม้กระทั่งพาหนะใช้เดินทางจะไปไหนทีก็ต้องเดินเท้าไป อาหารการกินไม่ต้องพูดถึง ผัก ปู ปลา หาได้ในห้วยหนองคลองบึงทั่วไป เลี้ยงไก่กินไข่ สำหรับหมู ไก่น่ะปีนึงนับครั้งได้
ด้วยภูมิประเทศเป็นที่ลุ่มรองรับน้ำทำให้เกิดบึงขนาดใหญ่เป็นแหล่งอาหารให้คนในละแวกนั้น เราเคยไปงมหอยขม หอยกาบที่บึงนี้กับแม่
ด้วยความที่เป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆเวลาลงไปในบึงจะรู้สึกว่ามันช่างกว้างใหญ่
มองไปเห็นคนหาปลาตัวเท่าลูกแมวน้อยๆไกลลิบสุดลูกหูลูกตา
มาวันนี้เรามายืนตรงจุดเดิมที่เคยยืนตอนเด็กๆสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเราตอนนี้คือบึงเดิมแต่ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป
2
ถ้าเปรียบบึงกับปัญหา
ตอนที่เรายังเด็กเรายังมองปัญหาและอุปสรรคด้านเดียวเลยคิดว่าปัญหามันใหญ่เกินไปแก้ไม่ได้ แต่พอเราโตขึ้นมองปัญหาได้คลอบคลุมทุกด้าน
บึงจะใหญ่แค่ไหนก็เล็กนิดเดียว
โฆษณา