จินตนาการต้องมีสารตั้งต้น เราคงไม่สามารถจินตนาการอะไรสักอย่างมาจากความว่างเปล่า สารตั้งต้นนั้นก็คือความรู้ ที่ถูกคิดและนำมาใช้แก้ปัญหาได้ แต่พอมีปัญหาใหม่ที่ความรู้เราไม่สามารถจะแก้ปัญหาได้จึงจำเป็นต้องใช้การคิดนอกกรอบ ซึ่งจะเรียกว่าจินตนาการหรือความคิดสร้างสรรค์ก็ได้ เพื่อนำมาแก้ปัญหานั้นเมื่อแก้ได้ก็จะเป็นความรู้ต่อไปใครเจอปัญหาแบบเดียวกันก็ไม่ต้องไปเสียเวลาจินตนาการ วนเวียนเป็นวัฎจักร จึงไม่มีอะไรสำคัญกว่ากัน ถ้าจินตนาการไม่อยู่บนพื้นฐานความรู้มันคงไม่ต่างจากการฝันกลางวัน