ที่จริงมีเยอะเหมือนกัน แต่เราขอยกมาเป็นตัวอย่างนะคะ
1. เหตุการณ์สูญเสียคุณพ่อ เพราะตอนคุณพ่อยังอยู่ ที่บ้านกำลังฟู่ฟ่า เราเด็กมาก เราคิดด้วยสมองบ้องตื้นว่า "บ้านต้องจนแน่ๆเพราะ อาปาไม่อยู่แล้ว" และมันทำให้เรากระเบียดกระเสียร เก็บเงินค่าขนม และไปขอเชื่อของเล่นที่ร้านอาอี๊ เอาไปขายให้เพื่อนที่โรงเรียน แล้วค่อยเอาทุนมาจ่ายคืนให้อาอี๊ วันไหนขายไม่ออก ก็ผ่อนผันอาอี๊ไปก่อน แกไม่เคยว่าเลย เพราะเรามักอาสาแก ช่วยนั่งเฝ้าหน้าร้านขายขนมส่งขนาดใหญ่ของแก (แต่ที่ชอบอาสา เพราะเราสามารถแอบหยิบขนมมากินได้ต่างหาก) เราเริ่มต้นรู้จักคำว่าออม! และรู้จักค้าขาย! และรู้จักขี้โกง! และรู้จักกลวิธียักย้ายถ่ายเท! และรู้จักปากหวานขายของเก่ง! เอาก็ตอนช่วงวัยประถม นมยังเล็กนี่เลยค่ะ
2. เหตุการณ์สมัยต้องเสี่ยงตายออกไปสำรวจทรัพย์สินย่านถนนข้าวสาร และต้องเก็บภาพมาให้ได้ แต่ด้วยเพราะมีชาวบ้านเริ่มพูดหนาหู และช่วยกันเฝ้า ในทีมแต่ละคนมาบอกปัญหาให้ฟัง เราจึงคิดว่า เราเป็นผู้หญิงน่าจะลงไปทำงานในพื้นที่ เพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัยได้ดีกว่า เราก็เลยอาสา ที่จริงเรากลัวมาก แต่เราคิดวิธีเอาตัวรอด ว่าเราจะแต่งตัวให้ดูเป็นนักท่องเที่ยว และไปเดินถ่ายรูปห่างๆ ทำท่าแกล้งถ่ายรูปหมาข้างถนนบ้าง ถังขยะสวยๆบ้าง เก้าอี้สวยๆบ้าง มีป้าคนหนึ่ง ที่คอยเป็นหูเป็นตาให้คนในละแวก แกรีบเดินปรี่มาถาม แต่เราไม่พูดกับแกได้แต่ยิ้ม ยกมือสวัสดี และแกล้งทำท่าอายๆ และเดินนิ่งๆไป แกหันไปพูดกับคนอื่นว่า สงสัยคนญี่ปุ่น เราจึงรอดมาได้ และเหตุการณ์นี้เอง ที่สอนเราว่า "ทำงานใหญ่ ใจต้องนิ่ง" มันใช่เลย!
เอาเท่านั้นพอค่ะ ขอบคุณค่ะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
