🎬 𝐷𝑟𝑖𝑣𝑒 𝑚𝑦 𝑐𝑎𝑟 เมื่อชีวิตถูกขับเคลื่อนด้วยความเจ็บปวด
**ไม่เปิดเผยเนื้อหาของหนัง อยากเล่าให้ฟังเฉย ๆ**
🎞 หลังจาก Norwegian Wood และ Burning ได้ดัดแปลงมาเป็นหนังแล้ว ก็ถึงตาของ Men without women ซักที ด้วยที่เราชอบงานเขีนของมุราคามิอยู่แล้ว แต่จินตนาการได้ยากมากว่าจะทำออกมาเป็นหนังได้ยังไง เพราะสำหรับเรามัน So emotional ซะเหลือเกิน
โอเค จากที่ก่อนหน้านี้ต้องยอมในการทำหนังของอีชางดง ใน Burning อันนี้ก็ยอม ริวสุเกะ ฮามากุจิ เหมือนกัน อย่างแรกเลยคือ หนังยาว 3 ชั่วโมง ไม่ได้ดูหนังยาว ๆ แบบนี้มานานมากแล้ว แล้วเราชอบที่แต่ละฉาก แต่ละคำมันเล่นกับเวลาของฉากได้ดีอะ มันดูเหมือนจะเรื่อย ๆ และยืดยาว แต่คนเสพติดความรวดร้าวแบบเรา มันทำให้เราเห็นอารมณ์ของตัวละคนได้อย่างละเอียด จากคนที่ชอบมองผู้คนพูดและฟังความรู้สึกของคนอื่น ๆ แบบเราอะนะ
เมื่อชีวิตถูกขับเคลื่อนด้วยความเจ็บปวด หากจะว่ากันตามทฤษฎีการก้าวผ่านความรวดร้าวของจิตแพทย์หญิง Elisabeth Kübler-Ross เราก็จะพบว่ามนุษย์เรามีกลไกทางจิตใจ 5 ขั้นตอนด้วยกัน นั่นก็คือ
- ●ปฏิเสธความจริง
- ●โกรธ เกรี้ยวกราด
- ●ต่อรองความเป็นจริง
- ●ซึมเศร้า
- ●ต่อรองความเป็นจริงยอมรับความจริง
ก่อนที่จะข้ามไปยอมรับความจริงได้ เราจะเห็นผ่านตัวละคร ยูสุเกะ และหญิงสาวผู้ขับให้เขา ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านมาเป็นหลักปี เขาทั้งคู่ยังวนเวียนอยู่บนความเจ็บจากการสูญเสียคนรักเหมือน ๆ กัน และยังคงอยู่กับคำถามที่ว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ล่ะ ยังติดอยู่ในขั้นตอนที่สองด้วยซ้ำ
แต่เราขอถามทุกคนหน่อย เราแน่ใจมากแค่ไหนว่าเมื่อเราผ่านข้อที่ 5 มาแล้ว เราจะไม่ถูกพาย้อนกลับไปที่จุดเริ่มต้น
ใช่ ที่สุดแล้ว เราอาจต้องยอมรับว่าเราเจ็บปวด แล้วใช้มันขับเคลื่อนชีวิตเราไปต่อ ในเมื่อยังไงเราก็ก้าวข้ามผ่านมันไปไม่ได้ แต่เราก็ควรเข้าใจความรู้สึกตัวเองอย่างซื่อสัตย์ที่สุด เราอาจจะเจอทางแยกที่รอให้ความเจ็บปวดมันขับเคลื่อนชีวิตไปได้อีกทาง
โอเค มันเป็นชีวิตที่ในแบบที่เรามองการมีชีวิตอยู่ไว้แบบนั้นเลยล่ะ
.
เล่มต่อไป อยากให้เป็น Kafka on the Shore มาก ๆ เลย
ปล. ด้วยความที่หนัง 3 ชั่วโมง กับเรื่องสั้นไม่กี่หน้า ได้ยืมบางฉากจากเรื่องสั้นอื่น ๆ ในเล่มมา ถ้าคาดหวังว่าจะตรงเป๊ะ ๆ อาจจะผิดหวังได้ แต่หนังดี อยากชวนให้ไปดู
ปล. 2 (ปล. เยอะจัง) เพิ่งรู้จัก Eiko Ishibashi เพลงเค้าเท่มาก ๆ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
