ผมโดนผ่าตั้งอายุ 14 ครับ
ผมไปเล่นเตะบอลพลาสติกกับน้องชาย ทันทีที่เคี้ยวข้าวคำสุดท้ายหมด ตกดึกวันนั้น ผมจำไม่เคยลืม นอนปวดท้องอย่างรุนแรง นอนทุรนทุรายจนทนไหว เลยต้องคลานออกจากห้องนอนตัวเองไปเคาะประตูห้องนอนของพ่อแม่
หลังจากนั้นืพ่อก็ขับรถพาผมไปส่ง รพ. โดยคืนแรก หมอยังไม่ได้วินิจฉัยว่าเป็นอะไร จนอาการปวดท้องทุเลาลง จนเหลืออาการปวดอยู่ข้างเดียว คือ ข้างขวา หมอก็เข้ามาดูอาการ และลองเอามือมาค่อย ๆ กดตรวจบริเวณท้องน้อยด้านขวา จึงวินิจฉัยว่า ผมมีอาการไส้ติ่งอักเสบ ต้องทำการผ่าตัดด่วน
คืนนั้นจึงกลายเป็นการผ่าตัดครั้งแรกในชีวิตของผม
ซึ่งการผ่าตัดครั้งนี้ ผมโดนบล็อคหลังด้วยยาชา
ความรู้สึกหลังจากนั้น ผมรู้สึกว่า ผมเหลือแค่หัวตัวเองเท่านั้น จากคางผ่านต้นคอลงไป เหมือนร่างมันหายไปไหนไม่รู้ (จะบรรยายให้น่ากลัวไปไหน 😅)
พอเช้าวันรุ่งขึ้น หมอก็เอาไส้ติ่งที่ตัดออกมา มาให้ผมดูที่ห้องพักคนไข้ ขนาดเกือบเท่านิ้วโป้งผมเลยจริง ๆ หมอบอกว่า ดีนะ ที่ยังไม่แตก มิเช่นนั้น ผมต้องอยู่ รพ.นานกว่าเดิมแน่นอน
สิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้ผมต้องพลาดการไปสอบเข้ารร.เตรียมอุดมเลย จึงต้องกลับไปรายงานตัวเข้าเรียนใน รร.เดิม
แต่ก็ไม่วาย หลังออกจาก รพ. สองวัน ก็ไปเล่นบาสกับเพื่อนที่ รร.เดิม ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ตัดไหมที่เย็บแผลเลย ดีนะที่แผลไม่เปิด
ขออภัยในความน่ากลัวที่เกิดขึ้นในระหว่างบรรยายด้วยครับ 🙇
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
