ฟังเพลงเขมร กินอังแกบบอบ
ผมชอบบรรยากาศงานช้างปีนี้มาก ไม่แออัดเหมือนทุกปี โซนลานวัฒนธรรมพื้นบ้านน่าจะเป็นมุมที่รู้สึกดีเป็นพิเศษ เหมือนไปคุ้มบ้านญาติทีมีหลากหลายชาติพันธุ์
ขึ้นบ้านนั้นลงบ้านนี้ แต่ละบ้านก็มีการแสดงละเล่นในแบบฉบับของตัวเอง และเป็นชาวบ้านที่เขาละเล่นกันจริงๆอยู่ในวิถีชีวิตของบ้านนั้น
คืนนี้ ผมแวะขึ้นบ้านที่เขาเล่นเจรียงกันตรึม เจรียงเป็นภาษาเขมร แปลว่าร้อง บทร้องส่วนใหญ่ มักจะเล่าเรื่องวัฒนธรรม ประเพณี หรือนิทานสอนให้คนทำความดี
ทำนองซอและดนตรีฟังแล้วต้องโยกตาม
..
จากนั้นก็แวะหาของกิน อังแกบบอบ ถ้าไม่ได้กินควรกลับมากิน ไม่งั้นเสียดายแย่😁
..
อังแกบบอบ มาจากภาษาเขมร แปลว่า
กบยัดไส้ เพราะฉะนั้นวัตถุดิบก็คือกบ
..
สมัยเป็นเด็กยายจะซื้อให้กิน เป็นแบบดั้งเดิมคือไม่มีแขนขาให้เห็น ใช้กบนา ไขมันแทบจะไม่มี นอกจากบก็มีเครื่องปรุงสมุนไพรตามบ้าน พริก ข่า ตะไคร้ ใบกระเพรา
ใบมะกรูดกระเทียม พริกไทย หอมแดง เอามาสับๆๆๆๆๆๆรวมกับขาแขนและเนื้อบางส่วน
แล้วยัดใส่ในตัวกบที่ลอกหนังเอาหัวออก
ใช้ไม้ไผ่หนีบ ส่วนที่เหลือก็จะมาโป๊ะรอบๆไม้อีกที
..
เวลาปิ้งกลิ่นจะหอมมาก ถ้าไม่บอกไม่รู้ว่าคือกบ เพราะผมไม่กินกบ โดนยายหลอกให้กิน ข้าวสวยร้อนๆ โอย...แซ่บน้ำลายไหล เสียท่ายายเลย😅
..
พอมายุคนี้แกบบอบมีระยาง และน่าจะใช้กบเลี้ยงดูจากขนาดใหญ่และมันเยอะ
ก็ได้ความรู้สึกอีกแบบ ส่วนความนัวก็ยังเหมือนเดิม แต่ผมก็ยังไม่ชอบกบอยู่นั่นแหละ
ถ้ากินก็ขอแบบดั้งเดิมดีกว่า
..
สำหรับ กระผมแล้ว...แบบดั้งเดิมเด็ดดวงเจ้าประคุณเอ้ย🤤
..
นายก้าวเล็ก