26 ธ.ค. 2021 เวลา 05:55 • ปรัชญา
อาจเป็นความรู้สึกที่ยามเช้านั้นเป็นการเริ่มต้นของวันใหม่ แต่ด้วยการเริ่มต้นของวันใหม่ล้วนมีนัยยะสำคัญที่ว่าด้วยการดำรงชีวิต
สายตาที่จ้องมองหนังสือที่อ่านอยู่มันได้บอกว่าโลกใบนี้มีเรื่องราวที่กำลังเล่าให้ฟัง หนึ่งในนั้นก็ย่อมเป็นเรื่องเล่าอันผ่านพบมาในชีวิต และปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการได้นั่งอ่านหนังสือ ก็คือการสำรวจซึ่งความคิดแล่นผ่านจินตนาการ
ยามเช้าเมื่ออาทิตย์กำลังสาดแสงจากความร้อน กาลเวลาที่เลยผ่านในทุกๆเช้า การเฝ้ามองซึ่งผู้คนที่เข้ามาในชีวิต ล้วนเป็นความสัมพันธ์ที่มีเพื่อนมนุษย์เป็นมิตรสหาย
เมื่อความรู้สึกที่ได้ตื่นเช้ากับกาแฟเย็นๆปลุกให้ตื่น หนังสือเป็นเรื่องราวที่เล่าความหมายให้คบคิดและทบทวน และหากเมื่อนั่งอ่านและมีผู้ที่ร่วมอ่านหนังสือด้วย เปรียบเสมือนบทสนทนาในความเงียบที่ไม่ต้องมีคำพูดแต่คือตัวอักษร
ความเงียบที่ไม่มีคำอธิบาย ความรู้สึกที่ไม่มีคำขยายความ ล้วนเพิ่มเติมอารมณ์ที่คำพูดมิอาจบอกเล่าเป็นภาพ
เวลาผ่านไป นั่งอ่านไปที่ละหน้า ความรู้สึกได้บอกให้เงยหน้าขึ้นมอง หยุดไว้พักสายตาขบคิด วางหนังสือมองดูดวงอาทิตย์เวลาเที่ยงวัน เช้าวันนี้ผ่านมาหนังหนังสือหนึ่งเล่มและมิตรสหายหนึ่งคน
โฆษณา