42#: ไม่เอาน่า...อย่าคิดมาก
เวลาใคร ปลอบใจว่า อย่าคิดมาก
แทบจะอยาก สวนกลับไป ให้หงายหลัง
เพราะฟังมา มันน่าเบื่อ เหลือกำลัง
แถมทุกครั้ง เวลาฟัง ยังขัดใจ
ส่วนตัวนั้น ดันไม่ชอบ คำปลอบนี้
เวลาที่ ใครทุกข์มา ในคราไหน
เรารับฟัง แทบทุกครั้ง ทุกคนไป
มักชอบใช้ ในคำอื่น ชื่นกว่ากัน
"อย่าคิดมาก" ใช้คำนี้ ไม่ดีหรือ?
เราว่าคือ คำปลอบใจ ทั่วไปนั่น
มันเป็นคำ สำเร็จรูป เค้าใช้กัน
แท้จริงนั้น ใครทำได้ สักกี่คน
เพื่อนทุกข์ใจ ฟังเค้าไป ไม่ตัดสิน
มีกี่เรื่อง เล่าให้สิ้น ไม่ต้องสน
อึดอัดใจ ระบายกัน ไม่อั้นทน
คิดอะไร ก็ให้พ่น มันออกมา
เป็นพื้นที่ สนามกว้าง ให้กับเขา
เพื่อนเลือกเรา ให้ปรับทุกข์ ดีแล้วหนา
เค้าร้อนรุ่ม กลุ้มหัวใจ สุมไฟมา
เราแค่หา น้ำเย็นใจ ให้รับฟัง
《บางที...แค่เราให้การฟังเขา...ก็แทนคำปลอบที่ดี》
ถ้าจะห้าม อย่าไปคิด ไม่ผิดหรอก
แต่ขอบอก ความนึกคิด จิตจมฝัง
ใจมันคิด ห้ามไม่ได้ ใจไม่ฟัง
แค่เรานั่ง ฟังข้างเขา อย่างเข้าใจ
น้อยคนมาก ที่เขาอยาก ให้ช่วยคิด
ตักเตือนจิต หายสับสน สิ้นสงสัย
เวลานี้ ขอแค่มี ที่ระบาย
อยู่ข้างกาย เป็นเพื่อนใจ เท่านั้นพอ
เรารับฟัง เพียงเท่านั้น ที่ทำได้
ความเข้าใจ ทั้งใส่ใจ มอบให้หนอ
ไม่อบรม ไม่ต่อว่า หรือด่าทอ
เราแค่ขอ เวลาเค้า ได้ปรับใจ
ให้เขาเท ระบายทิ้ง สิ่งขมขื่น
ไข้ใจฟื้น ผ่านวันคืน อาจคิดได้
การนั่งฟัง เสมือนดั่ง คำปลอบใจ
"ไม่เป็นไร ต้องผ่านไป ให้เชื่อเรา"
■ เราแค่ฟังอย่าง...เคียงข้าง
แต่ไม่ต้อง..เข้าข้างก็ได้นะ
•ตะกลอนสอนตน•
《 กดไล้ค์...ถ้าชอบกลอน 》
《 กดฟอล..ถ้าชอบกัน 》
《 กดเม้นท์ฉันยิ่งชอบเลย 》
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
