การหมดเวรหมดกรรม ต่อเรื่องราวนั้นจริงๆอย่างเช่นเราเคยมีเพื่อนที่ สนุกสนานคลุกคลี กินเหล้า หัวราน้ำ กินอยู่กับวงเหล้ามาหลายปี ถึงเวลาหมดกรรมตรงนั้น มันก็เลิกเหล้า ไปนั่งกับเพื่อนที่กินเหล้า เรากินน้ำเปล่า มันก็ไม่มีความรู้สึกนึกอยากกินเหล้า ก็พูดคุยกับเค้าได้เป็นปกติ จิตมันก็เป็นปกติ ไม่มีอารมณ์ความคิดในเรื่องนั้นๆเกิดขึ้น นึกอยากกินเหล้า อยากกินกับแกล้ม เรื่องราวอะไรมันหายไป ไม่มีในจิตในใจ แต่ถ้ายังไม่หมดกรรม อารมณ์มันก็ต้องพาเราไปกินเหล้าให้ได้ มันก็ผุดขึ้นมาอีก มาเป็นอารมณ์นึกคิด นึกอยากอยู่อย่างนั้น แล้วตอนหลังๆ เพื่อนที่กินเหล้ามาด้วยกัน มันก็ไม่มาชวนอีกเลย เราก็ต้องอยู่โดดเดียว เงินที่เคยเอาไปใช้กินเหล้า ก็เอาไปสร้างบุญกุศลแทน แต่ชีวิตของเรามันมีหลายเรื่องราว เราก็ค่อยลดละเรื่องอื่นต่อเท่าที่เราทำได้