แม่น้ำ (เขียนลง exteen, 27 ม.ค. 2554)
เขาร้องขอให้เธออยู่กับเขานานเนิ่นอีก
เพียงคำร่ำลาได้กล่าวออกไปแล้ว
เธอสับสนในความคิดจิตหมุนวนอื้ออึง
สาวเท้าก้าวห่างมาไกลขึ้นไปบนสะพาน
คราก่อนพบเขาต้นน้ำข้ามไปใจเป็นสุข
ครานี้ทุกข์เศร้าใจจากกันกลางทาง
ฝั่งนั้นเคยเดินเคียงคู่เขาและเธอ
ทางของเขาแต่ปรารถนาเธอประคอง
สนับสนุนการุณเกื้อกูลดูแลเขาก้าวไป
ลืมทุกข์ลืมตัวตนทุ่มเทใจเธอมอบให้
สุดท้ายเขาเป็นฝ่ายบอกเธอจงข้ามกลับ
แม่น้ำสองฝั่งฟากสะดวกเดินคนละทาง
ขอบฟ้าทาทาบสีแดงแสงสุดท้ายของวัน
เธอเห็นเพียงแสงระยับจับขอบตาเอ่อล้น
สายน้ำเชี่ยวกรากส่งเสียงโครมครามอยู่เบื้องล่าง
เธอได้ยินเพียงเสียงสะอื้นแผ่วเบาจากภายใน
กระแสน้ำรุนแรงตวัดพัดม้วนเร่งผ่าน
น้ำตาหลั่งไหลพร่างพรู
รัตติกาลมิดมืดโอบกอดเร็วรีบ
กังวลนึกเธอหันกลับมองเขาอีกฝั่งฟาก
ตะเกียงเธอทิ้งไว้เขาจุดแสงวาววาบ
เธอชื้นใจเขาเดินไปมั่นมองเห็นทาง
พลันแสงตะเกียงหนึ่งเพิ่มเคียงคู่กัน
หญิงสาวเดินข้างเขาประคองดูแล
เธอ......
หลับตามุ่งพุ่งต่อเดินตรงลงไปปลายสายน้ำ
เมืองนั้นทุกคนมุ่งสู่เพียงเลือกเส้นทางต่าง
บางคนเร่งรีบรุดลงแม่น้ำเชี่ยวกรากพรากหายไป
เธอไม่รีบร้อนแม้คืนมืดมิดเธอรู้พรุ่งนี้สางสว่างแจ้ง
จักพานพบเส้นทางที่สถานผ่านผู้คนชื่นใสสดสวยงาม
ไยรีบเร่งแลเลือกเดินทางลำบากยากเพียงเพื่อคู่เคียง...ใคร
เขียนริมสายน้ำอันเชี่ยวกรากของแม่น้ำชื่อ"ชีวิต"
แด่เธอ...เพื่อนคนหนึ่ง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
