ปฐมบทจดหมายฉบับที่หนึ่ง (1 มกราคม 2565)
สัญชาตญาณ
ถึงลูกๆ ที่รักของพ่อ
นี่เป็นจดหมายฉบับแรกที่พ่อเขียนถึงลูกทั้งสอง หลังจากที่พ่อได้เห็นว่าลูกๆ เติบโตขึ้น มีพัฒนาการทุกด้านที่พ่อและแม่พอใจ สร้างความสุข เสียงหัวเราะให้พ่อแม่ และครอบครัวมาตลอดด้วยจิตใจอันบริสุทธิ์ของลูก พ่ออยากจะพาลูกย้อนเวลากลับไปในวันที่พ่อกับแม่รอคอยวันที่ลูกทั้งสองออกมาเผชิญกับโลก
สัญชาตญาณเท่านั้นที่พ่อกับแม่มีทั้งหมดในการเตรียมตัวที่จะดูแลลูก พ่อและแม่ไม่เคยมีความมั่นใจใดๆ เลยว่าจะเลี้ยงดูลูกได้ดีมั้ย แต่พ่อก็คอยให้ความมั่นใจกับแม่ของลูกมาตลอด คอยให้กำลังใจ เคียงข้างดูแล ช่วยเหลือแม่ของลูกตั้งแต่เริ่มรู้ว่ามีลูกอยู่ในท้อง ถึงวันที่ลูกลืมตาดูโลก จนถึงทุกวันนี้ ลูกได้รับความรักจากพ่อแม่อย่างเต็มเปี่ยม ขอให้มั่นใจได้เลยว่าพ่อแม่ของลูกนั้น รักลูกมากกว่าใครในโลกใบนี้
สัญชาตญาณของพ่อแม่มันเกิดขึ้นเอง จากความรักที่มีต่อลูก ไม่เคยตั้งคำถามว่าทำไมถึงยอมลำบาก อดหลับอดนอน ให้ลูกกินอิ่มก่อน ซื้ออาหารและเสื้อผ้าดีๆ ให้ มีของเล่นให้ตามพัฒนาการ ในวันที่พ่อไม่ได้มีรายได้มากมายอะไร แต่พ่อพูดได้เต็มปากเลยว่าภูมิใจมากที่ได้เลี้ยงดูลูกทั้งสอง และปราถนาให้ลูกมีความสุข รับรู้ถึงความรักที่พ่อแม่มอบให้ ไม่ใช่ทุกวันจะมีความสุขและเสียงหัวเราะ แต่ในบางครั้งลูกจะได้ฟังคำบ่น คำดุ จากพ่อแม่ นั่นก็เพราะสัญชาตญาณที่อยากให้ลูกปลอดภัย กินอิ่ม นอนหลับ แล้วก็ตื่นขึ้นอีกวันเพื่อเผชิญกับโลก พ่อมั่นใจว่าลูกจะได้ฟังเสียงดุว่าจากพ่อแม่มากกว่าคำชื่นชมแน่นอน แต่อยากให้รู้ใว้ว่าวันที่ยังได้ฟังคำดุว่าเหล่านั้นจากพ่อแม่ คือวันที่พ่อแม่ยังมีลมหายใจอยู่
🥰🥰🥰 รักลูกเสมอ
จากพ่อ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
