สมมุติว่ามีลิงอยู่ตัวหนึ่ง มันสนุกสนาน นั่งอยู่แต่ในกรง เอ้า..ใต้ต้นไม้ก็ได้ มันได้ของมาชิ้นหนึ่ง มันมีตา มีหู มีอะไรทุกอย่าง เหมือนลิ่งตัวอื่น แต่มัวหลงใหลวัตถุชิ้นหนึ่งที่มันมี มันนั่งดูนั่งฟังอะไรก็ได้ ตามแต่ที่อารมณ์มันชอบ มันอยากไปเที่ยวตรงนั้น ตรงนี้ อยากเล่นอะไรมันก็เล่นอยู่กับของวิเศษของมัน มันยังดีน่ะ ที่ยังมีพ่อแม่คอยส่งอาหารการกินให้ กินแล้วก็เล่นอยู่กับของชิ้นนั้น อยากเรียนอะไรก็อยู่กับของชิ้นนั้น ชีวิตมันเหมือนมีแค่ตากับหู อาศัยนิ้วมืออีกนิดหน่อย ก็สร้างความเพลิดเพลินสนุกสนานกับสิ่งที่มันชอบ
ใครบอกให้ไปเล่นสนุกสนาน ปีนต้นไม้ ไปหาอะไรสนุก เคลื่อนไหวร่างกาย ให้มีทักษะใช้มือตีนมันเสียบ้าง มันก็ไม่ยอม แต่ว่านั่นแหละ ชีวิตมันไม่แน่นอน พ่อแม่มันแก่เฒ่าชรามากขึ้น เรี่ยวแรงจะอาหารมาให้มันก็มีน้อยลงๆ ถึงคราวนี้ มันจำเป็นต้องหาอาหารบ้าง พอเริ่มออกไป มือตีนมันก็ไม่ค่อยมีแรง ปีนต้นไม้ไปหาผลไม้กินก็ไม่ทันเพื่อน เพื่อนมากระเซ้ากระซี้ หน่อยก็หงุดหงิดรำคาญ กระทบกระเทือนคำพูด คำที่ต้องสื่อสารกัน ที่มาต้องสัมผัสก็มีอารมณ์ พูดด้วยอารมณ์บ้าง มันก็ทนไม่ไหว เบื่อกลับไปหานั่งเล่นของวิเศษของมันดีกว่า นั่งๆจิ้มๆกดๆ ก็มีภาพมีเสียงให้ตาเห็นหูได้ยิน ชอบอยู่แค่นั้นเอง สงสํยชีวิตเรามันจะเป็นเหมือนลิงตัวนั้นที่นั่งเล่นของวิเศษ แต่มันก็ยังดีอย่าง ถ้าไม่มีมัน คงไม่ได้เจอะเจอ BD แล้วจะอยู่ได้ใช้ไปอีกนานมั้ยนี่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
