กลิ่นปลาทูทอดลอยมาตามลม ช่างหอมหวลยวนใจ ทำให้เจ้าแมวน้อยที่ยื่นจมูกเชิดขึ้นไปรับกลิ่นปลาทูทอดหอม ๆ อยู่ไม่เป็นสุข
เมื่อแน่ใจแล้วว่าทิศทางของกลิ่นอันหอมหวลยวนใจมาจากทิศทางใด ไทเกอร์ก็ย่องหนีออกไปจากบ้านทันที
มันรีบกระโดดขึ้นไปบนศาลพระภูมิ แล้วกระโดดต่อไปบนกำแพง พอทรงตัวได้ ก็รีบวิ่งไปตามกลิ่นปลาทูทอดหอม ๆ ทางบ้านสวนของไวโอเล็ตอย่างว่องไว
"ไวโอเล็ต ฉันมาแล้ว"
"ไทเกอร์ มาเร็วปลาทูทอดกำลังจะเสร็จพอดี"
"หอมจังเลย"
"นั่งรอตรงนี้ อย่าซนนะ เดี๋ยวคุณยายทอดเสร็จแล้วจะแกะเอามาคลุกกับข้าวสวยให้เรากิน"
เปาะ แปะ เปรี๊ยะ
เสียงน้ำมันกระเด็น และกลิ่นหอม ๆ ของปลาทูทอดช่างยั่วยวนใจแมวน้อยทั้งสองยิ่งนัก
"ทำไมวันนี้ที่บ้านเธอปล่อยมาง่ายจังเลยละ"
"ฉันหนีออกมาต่างหากละ"
"บ้าจริงนายเนี้ย"
"ก็กลิ่นปลาทูทอดมันลอยไปเรียกฉันถึงบ้านเลยนี่นา ใครจะอดใจไหว"
"มิ้ว ๆ ๆ เธอนี่นะ เห็นแก่กินขนาดหนีออกมาจากบ้านเลยเหรอ"
"ถ้าฉันบอกว่าคิดถึงเธอละ"
ไทเกอร์ตอบกลับไวโอเล็ตโดยไม่ได้หันไปมองหน้าเธอด้วยซ้ำ เพราะมัวแต่ชะเง้อคอป้อม ๆ มองไปที่ปลาทูทอดในกระทะ ที่กำลังสุกได้ที่ ผิวปลาทูเหลืองสวยกำลังดี ไม่แห้งกรอบจนเกินไป
"บ้านะ พูดแบบนี้ฉันเขินนะ"
ไวโอเล็ตตอบกลับพร้อมกับซุกหัวน้อย ๆ ไปที่คางของไทเกอร์อย่างน่าเอ็นดู
"กินข้าวคลุกปลาทูเสร็จแล้ว เราไปนอนดูลูกไก่ที่เพิ่งฟักออกมาจากไข่ในเล้ากันนะไทเกอร์"
"ที่บ้านเธอมีไก่ด้วยเหรอ"
"มีสิ ไก่งวงก็มีนะ เป็ดก็มี นกก็มี"
"ได้สิ แต่ฉันไปนานไม่ได้นะ เดี๋ยวคุณแม่เป็นห่วง"
"อืม เมี๊ยวววววว"
ทั้งสองคลอเคลีย เลียแข้งเลียขารอปลาทูทอดด้วยใจเป็นสุข
"อ้าวมาอีกแล้ว แมวใคร มาจากบ้านไหนกันเนี้ย ทอดปลาทูทีไรเป็นต้องมานั่งหน้าสลอนขอกินข้าวด้วยทุกทีเลย แถมยังเข้ากับยัยไวโอเล็ตได้ดีสะด้วย ถ้ายังไม่มีปลอกคอนะจะจับขังให้อยู่ด้วยกันเลย ตัวอ้วนปุ๊ก นอนกอดคงอุ่นน่าดูนะเจ้าหนุ่ม มา ๆ ๆ นั่งลงตรงนี้ อ่ะ แบ่งกันนะ จานนี้ของไวโอเล็ต จานนี้ของนายพ่อรูปหล่อ"
นายหญิงของไวโอเล็ต ที่กำลังทอดปลาทูในตอนเช้าวันนี้ รู้สึกเอ็นดูไทเกอร์เป็นพิเศษ เมื่อเห็นความน่ารักเรียบร้อย นั่งคอยอยู่เป็นคู่กับไวโอเล็ต
เธอเองก็ดีใจที่เห็นไวโอเล็ตมีเพื่อนมาเล่นด้วยที่บ้าน จึงไม่ลังเลที่จะแบ่งปลาทูทอดให้ไทเกอร์กินด้วย
และนั่นก็ทำให้ไทเกอร์ได้ใจเข้าออกบ้านไวโอเล็ตเหมือนบ้านตัวเอง
"ไวโอเล็ตกินอีกสักหน่อยสิลูก จะได้ตัวอ้วน ๆ น่ากอดเหมือนพ่อรูปหล่อ โอ้ยยยย ลูกใครเนี้ยน่าเอ็นดูจริง ๆ กินเยอะ ๆ นะพ่อนะ"
นายหญิงของไวโอเล็ต เป็นหญิงชราสูงวัย อยู่บ้านคนเดียว เพิ่งรับไวโอเล็ตมาอยู่ด้วยเมื่อไม่นานนี้เอง ลูก ๆ ของหญิงชราบอกว่า การเลี้ยงแมวจะช่วยให้เธอไม่เหงา มีเพื่อนคุย เพื่อนเล่น จึงหาแมวมาให้เธอเลี้ยง ซึ่งก็คือไวโอเล็ต แมวสาวแสนสวยตอนนี้
ก่อนหน้านี้หญิงชราเลี้ยงสุนัขไว้เฝ้าบ้านสวน 2 ตัว แต่ตอนนี้ เจ้าสองตัวไม่ค่อยอยู่ติดบ้านเท่าไร ชอบออกไปเล่นกับกลุ่มสุนัขจรจัดที่ป่าท้ายหมู่บ้าน กว่าจะกลับมาอีกทีก็ตอนบ่าย ๆ ทำให้ตอนกลางวันหญิงชราอยู่บ้านคนเดียว
ตอนนี้เธอมีไวโอเล็ตกับไทเกอร์เป็นเพื่อนแก้เหงาแล้ว
เมื่อแกะปลาทูทอดคลุกข้าวให้แมวน้อยทั้งสองตัวเสร็จ หญิงชราก็ตำน้ำพริกกะปิให้ตัวเอง และออกไปเก็บผักในสวนบริเวณรอบ ๆ บ้านของเธอมากินคู่กับน้ำพริกกะปิ
"ทำไข่เจียวผักชะอมเพิ่มอีกสักอย่างดีกว่า เห็นเพิ่งแตกยอดกำลังสวยเลย"
หญิงชราพูดแล้วก็ชวนไวโอเล็ตกับไทเกอร์ไปเข้าสวนเก็บผัก
"ไวโอเล็ตเข้าสวนเก็บผักกันลูก"
"ไทเกอร์เธออิ่มหรือยัง ป่ะ ไปเข้าสวนกับคุณยายกัน"
"มิ้ว ๆ ๆ ขอกินอีกคำหนึ่ง"
"ดื่มน้ำตรงนี้นะ"
ไวโอเล็ตที่อิ่มก่อน เมื่อดื่มน้ำในถ้วยที่นายหญิงวางไว้ให้เสร็จแล้ว ก็ใช้เท้าหน้าแตะที่ถ้วยเพื่อบอกไทเกอร์
"ขอบใจนะไวโอเล็ต เธอน่ารักจริง ๆ"
"เมี้ยวววววววว ก็แค่กับเธอเท่านั้นแหละ"
แล้วทั้งหมดก็เดินไปเก็บผักชะอมที่สวนด้วยกัน
…….
นิยาย by แสงอักษร
……
น้ำพริกกะปิ เป็นน้ำพริกซึ่งนิยมรับประทานกันในประเทศไทย เป็นอาหารประเภทน้ำพริกอย่างหนึ่งที่มีส่วนประกอบหลัก คือ กะปิ โดยใช้กะปิเผาไฟ โขลกกับเครื่องปรุงต่างๆในครก น้ำพริกกะปิเมื่อทำเสร็จแล้วจะมีสีน้ำตาลอมม่วง โรยหน้าด้วยมะเขือพวงและพริก น้ำพริกกะปิจะรับประทานคู่กับปลาทูทอดหรือไข่ทอดชะอม
เครดิตข้อมูลเรื่องน้ำพริกกะปิ : วิกิพีเดีย
สวัสดีปีใหม่ค่ะทุกคน
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
