เข้าใจมากค่ะ ทั้งคนป่วยและคนที่อยู่ข้างกาย สำคัญที่สุด คือ คนป่วย หากรู้ตัวในระยะแรก ต้องรีบปรับตัว ก่อนที่อาการจะหนักลงไปมากกว่าเดิม ประสบการณ์จากตัวเองที่เคยเป็น ร้องไห้หนักตลอดเป็นเวลาหลายปี หยิบมีดหลายครั้ง โชคดีที่หวลคิดถึงแม่และครอบครัว สุดท้ายหักดิบ คุยกับตัวเอง จะเอาอย่างไร หันกลับมาดูแลตัวเอง รักและเข้าใจตัวเอง ขอบคุณตัวเองในแบบที่เราเป็น พอมันเริ่มเข้ามา ❤️❤️ รู้ตัวลุกขึ้นวิ่งให้เหนื่อยสุดๆ หัวเราะ เต้นให้บ้าๆ สุดท้ายก็ทำให้เราดีขึ้นเรื่อยๆ และอยู่กับมันได้ มันไม่หายไปหรอก แค่เรารู้ว่าจะรับมืออย่างไร