ผมเข้ากรุงเทพไปเรียนหนังสือตอนปี 27 เรียนจบมีงานทำที่กรุงเทพแล้วก็ตั้งรกรากที่นั้น 28 ปีต่อมา ปี 55 พ่อผมป่วยหนักผมกลับบ้านนอกต่างจังหวัดมาดูแลพ่อ แต่ในที่สุดพ่อก็ตาย เหลือแต่แม่คนเดียว แม่ไม่อยากไปอยู่กรุงเทพกับผม ผมก็เลยจำต้องทิ้งกรุงเทพ ทิ้งกิจการงานทุกอย่างกลับบ้านนอกเพื่อมาดูแลแม่ ผมกลับมาอยู่บ้านอกอันเป็นบ้านเกิดของผมได้ 10 ปีแล้ว สิ่งที่ผมคิดตอนนี้ก็คือ ผมเสียเวลาแห่งความสุขของชีวิตไป 28 ปีเปล่า ๆ เลย เพราะเราคิดเราเชื่อไปตาม ๆ กันไปแท้ ๆ จึงทำให้เราทิ้งบ้านนอกไปเสียตั้งแต่แรก ทั้ง ๆ ที่มันคือดีย์อ่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
