9 ม.ค. 2022 เวลา 02:22 • ไลฟ์สไตล์
วันที่ 7 มกราคม 2565
ตอนเช้า นำของขวัญปีใหม่ ชุดสุดท้าย
ไปให้กับลูกค้า เรียบร้อยแล้ว
มีลูกค้าแจ้งข้อความมาในไลน์เมื่อวันก่อน
ว่าลูกค้าอีกคน ขอความช่วยเหลือ
แจ้งเบอร์มาในไลน์ ให้ติดต่อกลับ
ก็เลยโทรไปหา
ลูกค้าคนนั้น ถามผมว่า อยู่แถวไหน
ผมก็บอกไป ลูกค้าบอก ให้มาตอนนี้
ผมเลยบอกไปว่า ขอ 30 นาที
30 นาที ต่อมา
ผมเจอกับลูกค้าคนนั้น
ลูกค้าคนนี้ เหมือนผมเคยเจอมาก่อน
แต่จำไม่ได้ หลายปีมาก
คุยไปคุยมา ถึงได้รู้ว่า อ้าวว
เคยเป็นลูกค้าบริษัทเก่า แต่ผมไม่ได้ดิวด้วย
คุยกันประมาณ 1 ชั่วโมง
ก็ได้คุยในรายละเอียดของสินค้าแล้ว
ยังไม่ตัดสินใจ
ลูกค้าขอข้อมูลไปก่อน
แล้วจะตัดสินใจอีกครั้ง ปลายเดือนนี้
เพราะขอดูอีกเจ้าก่อนว่ายังไง
ลูกค้าบอก ถ้าโอเคในเงื่อนไข
จะเสนออีกที่ให้
ผมก็เฉย ๆ นะ ไม่รู้ดิ ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่ได้
คุยเสร็จ ผมมีนัดเพื่อนตอนค่ำ
เอาของไปให้ ไปหาที่ทำงาน
เพื่อนผม เป็นเพื่อนสมัยเรียน ปวช.
ตอนนี้ เพื่อนผม เป็นระดับ ผู้จัดการ
เลยถามเป็นไงบ้าง
มันบอกผมว่า เงินเดือนลด 20 %
ทำเป้าไม่ถึง อด ลูกน้องลาออกอีก
ออกจากที่ทำงานประมาณ 2 ทุ่ม ทุกวัน
งานเยอะมาก
ผมก็ได้แต่บอกว่า ต้องสู้กันต่อไป
ขอให้สุขภาพกายแข็งแรง
สุขภาพใจแข็งแกร่ง ถือว่า
หวัดดีปีใหม่ไปเลย
ตอนประมาณ 3 ทุ่ม ลูกค้าอีกราย
ที่เคยติดต่อไว้ นานแล้ว
ซึ่งลูกค้ารายนี้ ผมเคยติดต่อไว้
ตั้งแต่ 2 ปีที่แล้ว ปีนี้ต้นปีผมเลยตามใหม่
ส่งรายละเอียดไปใหม่
ลูกค้าขอดูรายละเอียดก่อน
ก็ตอบกลับมาใหม่ ว่าขอไว้ก่อนนะ
แล้วจะติดต่อไปเอง
ผมก็นึกในใจ ถูกปฏิเสธ มาเป็นครั้งที่ 2 ล่ะ
เอาล่ะ พอล่ะ กับลูกค้ารายนี้
ผมลบไลน์ทิ้งเลย ไม่ติดต่อหรือทักไปล่ะ
ไม่มีครั้งที่ 3 แล้วจ้า พอเหอะ ไม่ไหวอะ
คือครั้งที่ 2 เจอกัน เดือน พ.ย. พูดแบบว่า
อยากได้ อยากซื้อ หานามบัตรไม่เจอ
เคาะกะลาให้หมามันดีใจแท้ ๆ เลย....55555
ผมเลิกคิดเลย บาย ๆ จ้า
ปี 66 ค่อยว่ากันใหม่ครับผม 5555
สรุปสิ่งที่ได้เรียนรู้ในวันนี้ คือ
1. ลูกค้ารายใหม่ กับลูกค้ารายเดิม
ยังไงก็ต้องรอ...การอดทนรออะไรบางอย่าง
มันมีเรื่องของเวลา เข้ามาเกี่ยวข้อง
และปัจจัยอื่น ๆ ด้วย รวม ๆ กัน
บันทึกของฉัน วันที่ 7 มกราคม 2565
โฆษณา