ทุกข์ หนีไม่ได้ หลายคนเวลาทุกข์มักชอบเข้าวัด วัดเลยเป็นแหล่งรวมของผู้มีทุกข์ กับพวกอยากสุขสงบ
เราจะเห็นความวุ่นวายในวัดไม่น้อยเพราะมีแต่คนหนีทุกข์ หวังสุขในรูปแบบ
เราจะเห็นคนโลภ และเห็นแก่ตัว ในบทบาทนักบวชมากมาย
แม้การบวชจะเป็นทางออกจากสังสารวัฎที่ง่ายที่สุด แต่กลายเป็นยากที่สุด ถ้าเราไม่เจอบุคคลสัปปายะ สถานที่สัปปายะ และครูที่เป็นคุรุอย่างแท้จริง
หลายคนเริ่มไม่ศรัทธาที่จะบวช เพราะนักบวชส่วนมากถูกพันธนาการด้วยลาภสักการะ และขาดเมตตา เป็นที่เอือมระอาแก่คนที่รู้เท่าทัน
ไม่ว่าจะบวชหรือไม่บวช ล้วนต้องเจอสภาวะแห่งทุกข์ไม่มากก็น้อย
ความสุขความทุกข์ เป็นอุปกรณ์การฝึกให้เข้าใจถึงสภาวะความไม่เที่ยง
หลายคนอยากเขาวัดหวังคลายทุกข์ ได้ความสุขสงบ
ที่แท้คือ หินทับหญ้า กลับออกมาสู่ความจริงของโลก หลายคนทุกข์กว่าเก่า เพราะไม่เข้าใจหินทับหญ้า
ทาน ศีล ภาวนา จิตใจที่เมตตา จะไม่หลง
ถ้าศึกษาให้เข้าใจ พุทธศาสนาเป็นศาสนาปัญญาชน หากไม่ศึกษาให้เข้าใจ มักไหลไปกับความเชื่อที่เขาว่ามา
อย่างน้อยถ้าอยากบวช ควรฟังแนวคิดคำสอนของพระที่เป็นพระแท้บ้าง เช่น
ท่าน พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตโต)
หลวงพ่อจรัญฯ วัดอัมพวัน
หลวงพ่อสุรศักดิ์ วัดมเหยงค์
อ.เสถียร โพธินันทะ (ฆราวาส ที่พระเรียกอาจารย์)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
