พอย้อนมาคิดก็นึกได้ว่าเคยตั้งใจเขียน ebook ประวัติคนๆ หนึ่ง ใช้เวลาไป 1 เดือน ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อน ซื้อ clipart จากเพจมาตกแต่ง มีสิบกว่าบท ร้อยกว่าหน้า แล้วส่งให้เขาตรวจแก้ แต่สิ่งที่ได้คือเขาบอกว่า ผิดเยอะ ตรวจไม่ไหว ยาวไปไม่มีใครอ่าน แล้วจากนั้น เราก็ขอโทษเขา แล้วก็ไม่เคยมีการเอ่ยถึงสิ่งนี้อีกต่อมา มันเหมือนทำสิ่งที่หายไปในอากาศ แต่ความรู้สึกของเรา ไม่ได้เสียใจเลย เพราะอย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิตเราก็ได้ทำ ebook (อุตส่าห์เสียเงินไปอบรมมาด้วย) แล้ว จากนั้นมา เราก็คงไม่อยากเขียนอะไรอีกต่อไปแล้ว เพราะมันเหมือนสมัครงานแล้วเขาไม่รับ แต่เราก็ยังทำอะไรอย่างอื่นต่อไป โดยไม่คาดหวังอะไรจากคนอื่นแล้ว แค่ตัวเราสุขใจที่ได้ทำก็คงพอ บอกเพื่อนคุณว่า โลกนี้มันอยู่ยาก แต่ก็อย่าได้สน อย่าได้แคร์ค่ะ