ฉันยอมจำนนต่อความรุนแรงในนามของความรักได้อย่างไร
***Trigger warning***
มันคือรอยแตกร้าวที่ไม่มีวันประสานกลับ
ความุรนแรงที่เธอได้กระทำแก่ฉันมันคือการสร้างรอยแตกร้าวของจิตใจที่ไม่มีวันประสานกลับให้เป็นเหมือนเดิมได้
เธอฟาดฝ่ามือของเธอลงบนใบหน้าของฉัน
ในหลายครั้งที่เรามีปากเสียง มีอารมณ์เกิดขึ้นและอยู่เหนือการควบคุมของเธอ
หรือเป็นเพราะฉันเองที่ร้องไห้ไม่หยุด
ส่วนมากฉันคงเป็นอย่างหลังมากกว่า เพราะฉันเป็นเจ้าแม่ร้องไห้
เธอลงมือทำมันกับฉันแม้ว่าฉันไม่ได้เริ่มหรือโต้ตอบต่อความรุนแรงใด ๆ
ทุกครั้งที่ถูกตบหน้านอกจากความเจ็บปวดต่อร่างกายแล้ว มันเกิดความเจ็บปวดทางจิตใจทวีคูณ
"เธอหวังให้ฉันหยุดร้องไห้ด้วยความรุนแรงอย่างนั้นหรือ"
บางครั้ง เธอกดฉันลงบนพื้นห้องด้วยมือทั้งสองข้าง ด้วยแขนอันแข็งแกร่งของเธอ แค่เพียงเพราะเธอต้องการให้ฉันหยุดร้องไห้
แต่มันกลับยิ่งทำให้ฉันร้องไห้หนักกว่าเดิม เพราะความเจ็บ เจ็บที่กายและใจไปพร้อม ๆ กัน
เธอกลับยิ่งเพิ่มแรงกดตัวของฉัน หัวของฉัน หน้าของฉันให้แนบแน่นไปกับพื้น แรงขึ้นและแรงขึ้น
และแม้ฉันจะไม่ได้ตอบโต้ต่อความรุนแรงของเธอ ทว่ามันก็ไม่ได้ช่วยหยุดยั้งการกระทำนั้น
ฉันทำได้เพียงแค่ใช้แรงทั้งหมดที่พอจะมีจับแขนของเธอไว้และกลั้นสะอื้นร้องไห้เพื่อให้เธอหยุด เพื่อให้เธอเห็นว่าฉันหยุดร้องไห้ แล้วเธอจะได้หยุดทำมันเสียที !
แน่ล่ะ กว่าที่ฉันจะแกล้งหยุดร้องไห้ได้เพื่อให้ฉันรอดพ้น มันไม่ง่ายดายเลยสักครั้ง
ฉันหลุดออกมาจากเธอ เพื่อร้องไห้อีกครั้งจากความหวาดกลัวและความรู้สึกเสียใจที่มีต่อเธอ
ฉันเจ็บจนเป็นลม แต่เธอกลับกล่าวหาฉันว่ามันคือการแสดง นั่นเป็นความคิดลำดับแรกของเธอ
ฉันถูกกระทำด้วยความรุนแรงจนหมดแรงแม้แต่จะร้องไห้ หรือจะปกป้องตัวฉันเอง
ร้องไห้จนล้มพับ เหนื่อยอ่อน ปวดหัวอย่างรุนแรง
"เธอหวังให้ฉันหยุดร้องไห้ด้วยความรุนแรงอย่างนั้นหรือ"
เธอชกหน้าฉัน เพราะเราทะเลาะกัน มันทำให้ฉันร้องไห้
พอร้องไห้เธอก็คว้าตัวฉันไว้ในอ้อมแขนของเธอ แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้กอดฉันน่ะสิ
เธอรัดฉันไว้ด้วยแขนอันแข็งแรงของเธออีกแล้ว ฉันเจ็บ ฉันเริ่มร้องไห้หนักขึ้น
สัญชาตญาณมันทำให้ฉันพยายามดิ้นให้หลุดจากวงแขน เพื่อหนีจากความเจ็บปวดของร่างกาย
แต่เธอกลับยิ่งรัดฉันแน่นขึ้น และแน่นเข้าไปอีก
และในตอนนั้นเธอเริ่มเอามือปิดปากฉันแน่น เพราะฉันร้องไห้หนักขึ้นอีกแล้ว
เธอปิดปากฉันแน่นขึ้น จนฉันปากแตก
ฉันก็ยิ่งพยายามดิ้นเพื่อบอกเธอว่ามันแรงเกินไป แต่เธอก็กลับบอกว่าฉันแสร้งทำว่ามันหนักหนา
ทั้ง ๆ ที่ฉัน ตัวเท่านี้เอง
ฉันไม่สามารถรับแรงเจ็บปวดได้มากเท่าคนอื่น ๆ หรอกนะ ยิ่งฉันพยายามร้องบอกเธอผ่านมือที่กดปากฉันแน่น เธอก็ยิ่งกดมันแน่นขึ้น จนฉันหมดแรงดิ้น
กว่าเธอจะเห็นว่าฉันไม่ได้โกหกอย่างคำกล่าวหา เลือดก็เลอะไปทั่วมือของเธอแล้ว
เธอคลายกอดรัดแน่นแล้วโอบกอดฉันไว้แทน คงตกใจที่เห็นเลือดสินะ
แต่ ตอนนั้นฉันหวาดกลัวเธอจนไม่กล้าจะขยับตัว และเอาแต่ร้องไห้
กอดของเธอมันไม่อุ่นอีกต่อไปแล้วล่ะ
"เธอหวังให้ฉันหยุดร้องไห้ด้วยความรุนแรงอย่างนั้นหรือ"
เธอชกท้องฉันในวันที่ฉันมีประจำเดือนจนลุกไม่ไหว
ครั้งหนึ่งเธอโมโหที่ต้องกลับมาดูฉันแทนที่ฉันจะได้ออกไปข้างนอก
ด้วยเพราะวันนั้นฉันปวดท้องประจำเดือนอย่างรุนแรงและลุกไปซื้อข้าวเองไม่ไหว
ฉันพยายามช่วยตัวเองแล้วนะ แต่อาการปวดมันหนักหนาเหลือเกิน
ฉันไม่ไหวเอาเสียเลย ฉันเลยงี่เง่าให้เธอช่วยซื้อข้าวมาให้ก่อนออกไปทำธุระ
เธอตรงเข้ามาชกลงไปที่ท้องของฉัน ในขณะที่ฉันนอนปวดท้องประจำเดือน
มันไม่ได้โดนเต็มแรงซะทีเดียวหรอกนะ
แต่เธอรู้อะไรไหม การปวดท้องประจำเดือนน่ะมันรุนแรงเสียยิ่งกว่าอะไร
ฉันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
แต่เธอกลับกล่าวหาว่าหมัดของเธอไม่ได้โดนตัวฉัน ฉันต่างหากที่แสดงออกมากเกินไปว่ามันเจ็บ
ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น แต่ตอนนั้นฉันก็เจ็บไปแล้วล่ะ
หมัดมันโดนเข้าที่ท้องของฉันจริงๆ และฉันก็เริ่มร้องไห้อีกแล้ว
โชคดีที่คราวนี้เธอไม่ได้ใช้ความรุนแรงซ้ำเพื่อให้ฉันหยุดร้องไห้
"เธอหวังให้ฉันหยุดร้องไห้ด้วยความรุนแรงอย่างนั้นหรือ"
เธอตบหัวฉันและผลักฉันในที่สาธารณะ เพียงเพราะเราะเลาะกัน แล้วฉันอยากเดินหนีไปและกลับบ้านทันที
ฉันนั่งลงร้องไห้ตรงนั้นแบบควบคุมไม่ได้ ฉันไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่ามันจะเกิดขึ้นในข้างนอกที่อาจมีผู้คนผ่านมาเห็นได้ตลอด
"เธอหวังให้ฉันหยุดร้องไห้ด้วยความรุนแรงอย่างนั้นหรือ"
เธอเริ่มใช้ทุกอย่างของเธอทำร้ายร่างกายฉันมากขึ้นในครั้งต่อ ๆ มา
ฉันพยายามป้องกันตัว แต่ดูเหมือนว่ายิ่งทำให้เธอเพิ่มการกระทำมากขึ้น เพราะเธอคิดว่าฉันตอบโต้
ฉันนอนร้องไห้กองอยู่ที่พื้น เธอหยิบมือถือขึ้นมา ปลายสายโทรหาเพื่อนสนิทของฉัน เพื่อบอกว่ารับฉันไม่ได้อีกแล้ว
ในขณะที่ฉันนอนเจ็บอยู่ที่พื้นและร้องไห้ เธอบอกเพื่อนสนิทฉันว่าฉันเสแสร้งและไม่ได้เจ็บจริง ฉันก็ยังนอนร้องไห้กองอยู่ที่พื้น
ฉันอยากตะโกนเรียกให้เพื่อนปลายสายได้รับรู้ว่าฉันต้องการความช่วยเหลือ
แต่ก็ดูเหมือนว่าทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากนอนร้องไห้กองอยู่ที่พื้น
วันนั้นความรุนแรงมันทวีคูณ จนกลายเป็นการกระทืบ
แต่เธอกลับบอกว่าฉันไม่น่าจะเจ็บขนาดนั้น
"เธอหวังให้ฉันหยุดร้องไห้ด้วยความรุนแรงขนาดนั้นจริงๆน่ะหรือเธอ"
ความรุนแรงที่เกิดขึ้นระหว่างความสัมพันธ์ของเรามันทำให้ฉันรักเธอไปพร้อมกับความหวาดกลัว
ฉันหวาดกลัวอ้อมกอด
ฉันหวาดกลัวแขนเธอ มือเธอ ขาของเธอ
ฉันหวาดกลัวอารมณ์ของเธอ และมันก็ทำให้ความรู้สึกฉันเปลี่ยนไป
ภาพของการกระทำเหล่านั้นหลอกหลอนฉันในบางคืน
สะดุ้งตื่นกลางดึกบ้าง นอนไม่หลับบ้าง ร้องไห้จนนอนหลับไปบ้าง
ใจฉันที่เคยมีต่อเธอมันค่อย ๆ แตกสลาย จนฉันเองในวันนั้นก็ไม่แน่ใจว่ารู้สึกอย่างไรกับเธอ
ครั้งต่อ ๆ มา เธอเริ่มมีความคิดใช้เซ็กส์เพื่อจบความรุนแรงนั้น
แน่นอนว่าฉันไม่ได้ยินยอม และไม่เคยปล่อยให้มันเกิดขึ้น
มันจะเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน
ฉันเพิ่งได้รับความรุนแรงจากเธอ แล้วมันจะเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน
เธอคิดได้อย่างไร ฉันไม่อาจรู้ได้
แต่เธอเข้ามากอดและเริ่มเล้าโลมเพื่อให้มันจบลงที่เซ็กส์
ฉันเริ่มหวาดกลัว และเริ่มรังเกียจร่างกายของเธอมากขึ้น
"เธอคิดว่าปัญหาความรุนแรงมันแก้ไขด้วยเซ็กส์ได้อย่างนั้นหรือ"
ทุกครั้งหลังจากที่เธอมอบความรุนแรงกับฉัน
ไม่มีครั้งไหนที่เธอไม่เข้ามาขอโทษหรือกอดปลอบฉัน เช็ดตัวให้ฉัน
และสัญญาว่าจะไม่ทำฉันแบบนั้นอีก
ครั้งแล้ว
ครั้งเล่า
เธอเปลี่ยนความรุนแรงต่อฉัน เป็นการทำร้ายตัวเองต่อหน้าฉันแทน
ในช่วงหลัง ๆ เธอหยุดทำร้ายร่างกายฉัน
เธอทำร้ายร่างกายตัวเองต่อหน้าฉันแทน
ซึ่งความรุนแรงที่เกิดขึ้นในรูปแบบนั้น รูปแบบที่เธอทำให้ฉันดู
ก็ยังเป็นความรุนแรงที่มีผลกระทบต่อจิตใจฉันอย่างสาหัสไม่ต่างกัน
เธอเปลี่ยนความเจ็บปวดทางร่างกายฉัน ให้เป็นการทวีความรู้สึกผิดแทนอย่างนั้นหรือ
ฉันไม่อาจรู้ได้ว่าทำไมความสัมพันธ์ของเรามันถึงได้เกิดความรุนแรงมากขึ้น
เรื่อย ๆ
เพราะฉันกลายเป็นคนน่าโมโห
หรือเพราะเธอกลายเป็นคนขี้โมโห
ฉันเองก็ไม่รู้ว่าปัญหามันเกิดจากตรงไหน
ร่างกายฉันบอบช้ำ จิตใจฉันบอบช้ำ
ในขณะที่วัฏจักรความรุนแรงระหว่างเรามันยังวนเวียนเรื่อย ๆ
เธอก็ยังพร่ำบอกว่ารักฉันเหมือนเดิม
แต่เธอกลับสร้างความหวาดหวั่น
เหยียบย่ำฉันและจิตใจของฉันด้วยความรุนแรง
"เธอรักฉันในนามของความรุนแรงอย่างนั้นหรือ"
ใช่ค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องของเราเอง ในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต เราเคยติดอยู่ในช่วงชีวิตที่เหมือนอยู่ในนรก และรู้สึกถึงความเป็นมุษย์ในตัวเองน้อยที่สุด จนไม่สามารถเดินออกมาด้วยตัวเองได้ในห้วงเวลานั้น เราอยากแชร์เรื่องนี้เพื่อส่งต่อไปยังเหยื่อของความรุนแรงทุกคนว่า ความรุนแรงในครอบครัว ความสัมพันธ์ และมาในนามของความรัก ไม่ใช่ความรัก***
มันไม่ง่ายที่จะยืนหยัดต่อสิ่งนี้ เพราะบางคนอาจมีต้นทุนชีวิตที่จะทำให้หนีได้ไม่เท่ากัน เพราะฉะนั้นสังคมและคนรอบ ๆ ตัวเหยื่อ ต้องเข้าใจและตระหนักว่า หากพบเห็นความรุนแรงมีส่วนช่วยเหยื่อได้ และยื่นมือเข้าไปได้ เพราะความรุนแรงไม่ใช่เรื่องในครอบครัว*** และเหยื่อควรมีพื้นที่ปลอดภัยเพื่อเยียวยาจิตใจกับผู้เชี่ยวชาญ
ถ้าเพื่อน ๆ พบเห็น "การใช้ความรุนแรงในครอบครัว" แจ้งสายด่วน 1300, 1387, 191 และ 1157 ได้นะคะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
