“ช้างละครสัตว์ไม่หนี เพราะมันถูกล่ามกับเสาคล้ายๆกันนี้ตั้งแต่ยังเล็ก”
“ผมหลับตา นึกภาพช้างแรกเกิดที่ไม่มีทางสู้ถูกล่ามไว้กับเสา ผมแน่ใจว่าตอนนั้นช้างตัวน้อยต้องทั้งผลักทั้งดึงจนเหงื่อท่วมเพื่อดิ้นรนให้ตัวเองเป็นอิสระ แม้มันจะพยายามเพียงใดก็ไม่สำเร็จ เสาต้นนั้นแข็งแกร่งเกินไปสำหรับมัน ผมนึกภาพมันนอนหมดแรง และวันต่อมา มันก็ลองพยายามอีก วันแล้ววันเล่า กระทั่งวันหนึ่ง วันอันเลวร้ายของชีวิต เจ้าสัตว์ตัวนี้ก็ยอมรับความอ่อนแอของตนเองและปลงใจในชะตาชีวิต”
“เราทุกคนค่อนข้างจะเหมือนช้างในคณะละครสัตว์แหละนะ เราท่องไปในโลกทั้งที่ถูกล่ามไว้กับเสานับร้อยๆต้น ซึ่งกีดขวางเราจากอิสรเสรี เราดำเนินชีวิตด้วยคิดว่าเราทำอะไรต่อมิอะไรไม่ได้ เพียงเหตุที่ครั้งหนึ่งนานมาแล้วเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก เราเคยพยายาม แต่ไม่สำเร็จ”
“เราเติบโตมาด้วยความคิดนี้ที่ตีกรอบตัวเราเอง เราจึงไม่เคยลองพยายามปลดปล่อยตัวเองจากเสาต้นนั้นอีกเลย บางครั้ง เมื่อเรารู้สึกว่ามีโซ่ตรวนล่ามอยู่และเขย่ามันจนเกิดเสียง เราจะเหลือบมองเสาต้นนั้นและคิดว่า
“ฉันทำไม่ได้ และไม่มีวันทำได้”
ทางเดียวที่จะล่วงรู้ว่าคุณทำสิ่งนั้นได้หรือไม่ คือ “ลองดู”
จากหนังสือ “จะเล่าให้คุณฟัง”
ลองทำอะไรที่ไม่เคยทำ เปิดโลกใหม่ๆให้ตัวเองบ้าง อย่าบอกตัวเองซ้ำว่าทำไม่ได้ๆ เพราะมันจะฝังใจ และคิดว่าเราทำไม่ได้จริงๆ
สุขสันต์วันธรรมดาค่ะ 🥰
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
