ภาษิตนี้พวกฤาษีกล่าวไว้ โดยพระพุทธเจ้าตรัสเล่าให้ภิกษุทั้งหลายฟังว่า
สมัยหนึ่ง พวกเทวดาทำสงครามกับพวกอสูร ครั้งนั้น พวกฤาษีคิดกันว่าพวกเทวดาตั้งอยู่ในธรรม แต่พวกอสูรไม่ตั้งอยู่ในธรรม ภัยของพวกเราย่อมจักเกิดจากพวกอสูร เพราะพวกอสูรคิดว่าเราเป็นพวกเดียวกับเทวดา เมื่อพวกอสูรแพ้สงครามก็จักทำอันตรายแก่เรา อย่ากระนั้นเลยพวกเราควรเข้าไปหาท้าวสมพรจอมอสูรเพื่อขออภัยท่านเถิด เมื่อเข้าไปพบจอมอสูรแล้วกล่าวขออภัย แต่จอมอสูรกล่าวว่า
"การอภัยไม่มีแก่พวกฤาษี ผู้ชั่วช้าคบหากับท้าวสักกะ เราให้ภัย ไม่ให้อภัย"
พวกฤาษีจึงกล่าวตอบว่า
"พวกเราขอรับแต่อภัยอย่างเดียว ส่วนภัยจงเป็นของท่านเถิด เพราะบุคคลหว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น ผู้ทำกรรมดีย่อมได้ดี"
ดังนี้เป็นต้น ครั้งนั้น พวกอสูรถูกพวกฤาษีผู้มีศีลมีกัลยาณธรรมสาปแช่งแล้วเป็นผู้สะดุ้งสามครั้งในคืนนั้น (สํ.ส. ข้อ ๘๙๙ - ๙๐๔)
ครั้งก่อนพวกอสูรแพ้ก็โกรธพวกฤาษี จึงพากันทำลายหม้อน้ำดื่ม และศาลาที่จงกรม ท่านเล่าว่าหลังจากพวกฤาษีสาปแช่ง จอมอสูรก็นอนไม่ได้ พอนอนลงก็เป็นเหมือนถูกหอกร้อยเล่มทิ่มแทง จนพวกอสูรต้องปลอบว่าอย่ากลัวเลยมหาราช ด้วยเหตุนี้ จอมอสูรจึงมีอีกชื่อว่า เวปจิตติ (ผู้มีจิตหวาดหวั่น)
• • • • •
(สารตฺถ. ๑/๒/๑๔๘ - 9)
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ที่มา : หนังสือ "๑๙๐ พุทธภาษิต" | ฉบับเล่าเรื่องขยายความ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
