สะพรั่งบาน ในสถานการณ์ไม่ปกติ
โดย รังสิมันต์ จุลหริก (กวีนิพนธ์คัดสรรในฤดูกาลชีวิต)
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
ภาพสะพรั่งบานของมวลดอกไม้อวดโฉมรำร่ายลีลา บ้างหยอกเย้า ยั่วยวน เปล่งปลั่ง สดชื่นและเปี่ยมพลัง มิได้เกิดขึ้นเพียงเนรมิตให้เกิดก่อชั่วพลิบตา หากแต่ทุกๆ องคาพยพที่สมบูรณ์คอยเกื้อกูลและเติมเต็ม
เมื่อรากแก้วหยั่งลึกนำพารากฝอยกระจายชอนไชลงชั้นดิน ดูดกินสารอาหารจนแก่นแท้ของชีวิตก็ค่อยๆ เติบใหญ่ แข็งแกร่ง ชูลำต้นแทรกผิวดินอวดโลก เผชิญแดดกล้า และลมฟ้าอากาศแปรปรวญ..
การดำรงอยู่ได้ท่ามสภาวะเปลี่ยนแปลงที่เลื่อนเลย จึงค่อยๆ เผยผลเป็นดอกงาม สะพรั่ง! ทั่วลานกว้าง
ความอัศจรรย์ของชีวิตหลบซ่อนภายใต้ผิวเปลือกงามบนมวลกลีบดอกสะพรั่ง คงร่องรอยความเจริญงอกงามไว้ตรงความพริ้วไหวและโอนเอนลู่ลม อ่อนโยน ละเมียดละไม เปรียบร่องรอยชีวิตที่ย่างก้าวผ่านพ้นคืนวันเจ็บช้ำ สู่ความเบิกบาน และไร้กังวล
มรสุมของหนึ่งชีวิต กับมหามรสุมที่โถมซัดมวลชีวิต ย่อมให้ภาพอัศจรรย์แตกต่างกันตรงความเดียวดายอ้างว้าง กับมวลพลังมนุษยธรรมที่เกือหนุนโยงใยอย่างมีนัย เยี่ยงความงามของหนึ่งดอกปล่าวเปลี่ยวรอวันเหี่ยวเฉาในแจกันเปราะบาง กับมวลดอกไม้เริงร่าที่เบ่งบานทายท้าแดดกล้า และแรงลม
สะพรั่งบาน ในสถานการณ์ไม่ปกติ เก็บสะสมเรื่องราวธรรมดาๆ รอบตัวมาปรุงแต่งอย่างเรียบง่าย เหมือนการขัดเกลาตนเองด้วยปรากฎการณ์รายรอบ คอยปลอบขวัญและปลอบโยนตนเองให้คลายกังวลจากมหามรสุมรุมเร้า ที่เผยพฤติกรรมกวีหนุ่มผู้หวนคืนบ้าน พอมีจังหวะเพ่งมองปฏิกริยาต่างๆ จากผู้คนรายรอบ ก็ครุ่นคิดคำนึง แล้วเปรยความรู้สึกนึกคิดลงหน้ากระดาษ จนเผลอก่อพลังฟุ้งเฟ้อสะเทือนไกล
การวางลำดับเรื่องราวในเล่มเป็นลำดับขั้นที่ให้ภาพจากจุดเล็กๆ ในภาคที่ 1 (ผลิบานในตัวตน) ผ่านการตริตรองภาพชีวิตที่ส่งเสียงเบาๆ รอบๆ ตัวมาจัดวางรูปร่างให้เห็นห้วงขณะการชอนไชของกระบวนความคิดที่ค่อยเจาะลึกลงในชั้นปริศนาภายในตนเองจนเกิดข้อค้นพบที่มาคลี่คลายนัยบางอย่างที่คอยอวยโลกทัศน์ให้เบิกกว้าง จนใจแน่นิ่ง สุขุม และแข็งแกร่งพอให้เผชิญกับวิกฤตรายรอบ อย่างเช่นในตอนท้ายของบทเสียงที่คุ้นเคยหน้าที่ 30 ว่า
“ เว้นจังหวะอยู่กับใจข้างในบ้าง
จึงเห็นโลกใสกระจ่าง ต่างกระแส
เมื่อทบทวนเห็นวิถีตนที่แท้
ค่อยเหลียวแลออกไปไกลจากตน!”
ส่วนในภาคที่ 2 (ผู้คนร่วมสมัย) คือการมองไกลออกภายนอกแล้วสะท้อนคิดถึงเพื่อนมนุษย์ ผู้ร่วมชะตากรรมแห่งยุคสมัย กวีหนุ่มเฝ้าสังเกตความเลื่อนไหวทางมิติพลังที่คอยปลอบฝันแต่ละคนไม่ให้จำนนต่อวิกฤตการณ์ เป็นการเชื่อมร้อยหลายๆ การต่อสู้ที่ให้ภาพความงามที่หลากหลาย ดั่งจริตจะก้านพริ้วไหวแต่เข้มแข็งของลำต้นที่คอยชูช่อดอกลู่ลมและเอนไหว ทั้งต้านแรงเสียดทานจากแรงลม และความแปรปรวญของสภาพอากาศ อย่างเช่นในบทออเดอร์ออนไลน์ที่เกิดจากน้องสาวใกล้บ้าน ลาพักงานโรงแรมที่ภูเก็ตเนื่องจากสถานการณ์โรคระบาดมากักตัวอยู่บ้าน แต่ยังหยัดสู้ขายอาหารออนไลน์ในท้องถิ่นตนเองประทังชีวิต
ภาค 3 (สะพรั่งบานในสถานการณ์ไม่ปกติ) เป็นภาพสะพรั่งบานของมวลดอกไม้ตามชื่อเรียกของเล่มรวมกวีนิพนธ์ คล้ายยอดภูเขาที่โดดเด่น ชวนมอง ให้พลัง คงความเข้มข้นถึงใจบนภาพงามที่ค่อนข้างธรรมดา ไม่ติดยึดในขนบเกินจนแข็งกระด้าง แต่คงความธรรมดาที่มีนัยชวนขบคิด ให้สาระแห่งการเชื่อมร้อยอย่างมีไมตรีจิต และความปรารถนาดี เป็นยาใจแก่เพื่อนมนุษย์ ไม่สร้างความขัดแย้งทางความคิด แต่สามารถนำพาผู้อ่านไปไกลกว่าความนึกคิดผิวเผิน สู่การเพ่งมองภายนอกที่วกกลับมาพบเจอคำตอบจากภายใน ที่ซึ่งคอยคลี่คลายปริศนาความกังวล หรือที่เรียกกันอย่างแพร่หลายว่า “กำลังใจ”
“พังลงก็สร้างสานสะพานใหม่
เชื่อมโลกหลากใบหัวใจส่ง
สร้างสะพานสร้างหวังเมื่อพังลง
ย่อมประสงค์สร้างใหม่ได้อีกกาล”
(บางส่วนจากบท สะพานไม่เคยขาด หน้า 133)
………………………….
น่าชื่นชม ฉันเปิดอ่านเล่มนี้รวดเดียวจบแกล้มกาแฟเช้าบนผืนดินที่เรียกขานได้อย่างเต็มปากว่าเป็นบ้านของตัวเอง หลังแรมรอนไปในห้วงคืนวันแปลกตา..
ขอบคุณเจ้าของหนังสือ สะพรั่งบาน ในสถานการณ์ไม่ปกติ
โดย รังสิมันต์ จุลหริก (กวีนิพนธ์คัดสรรในฤดูกาลชีวิต)
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
ศักรินทร์ สีหมะ
17-01-2565
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
