Blockdit Logo (Mobile)
ศนิโรจน์ ธรรมยศ
•
18 ม.ค. 2022 เวลา 08:07 • ประวัติศาสตร์
เนิน 472 ช่องโอบก จังหวัดบุรีรัมย์ จากช่องโอบกถ้ามองตรงไปยังประเทศกัมพูชา ด้านซ้ายมือจะเป็นเนิน 472 ส่วนด้านขวามือจะเป็นเนิน 538 เราจะพาไปเนิน 472
1
ตำรวจตะเวรชาย
เส้นทางที่จะไปเนิน 472 นั้น เราต้องย้อนออกจากช่องโอบก แล้ววกเข้าเส้นทางลูกรัง ขับรถไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถนนกลายเป็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยหลุมบ่อและฝุ่นสีแดง จนหลายครั้งถอดใจเกือบจะถอยรถกลับหลายครั้ง สองข้างทางมีป้ายเตือนว่า ยังคงมีกับระเบิดที่ยังไม่ได้เก็บกู้อยู่ให้เห็นโดยตลอด และในที่สุดพวกเราก็มาถึงเนิน 472
ทางเข้าไปยังเนิน 472
ปัจจุบันเนิน 472 เป็นฐานปฎิบัติการของตำรวจตระเวนชายแดน แล้วเราก็ได้รับความอนุเคราะห์ จากร้อยตำรวจโท มิตร เสาเปีย และ ร้อยตำรวจตรี เพชรรุ่ง พวงสวัสดิ์ เจ้าหน้าที่ตำรวจตระเวนชายแดนที่ประจำการอยู่ที่นี่ คอยอำนวยความสะดวกให้เราตลอด รอบๆ ฐานปฏิบัติการของตำรวจตระเวนชายแดนที่เนิน 472 นี้ ยังคงปรากฎร่องรอยของฐานปฎิบัติการทางทหาร ที่ผ่านการสู้รบมาอย่างหนักโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงปีพุทธศักราช 2528 เมื่อครั้งสมัยที่เวียดนามส่งกำลังเข้ายึดครองกัมพูชาและบุกเข้ามาโจมตีเนินแห่งนี้ รอบๆฐานยังคงมีหลุมบุคคล มีร่องเลต สนามเพลาะ บังเกอร์ รวมถึงฐานยิงเครื่องยิงลูกระเบิดหรือฐานปืนคอ ปรากฎให้เห็นอยู่รอบฐาน
เนินที่เวียดนามพยายามบุกขึ้นมา
ร้อยตำรวจโท มิตร และ ร้อยตำรวจตรี เพชรรุ่ง พาเราเดินออกจากเนิน 472 หรือว่า ปฎิบัติการตำรวจตระเวนชายแดน มุ่งหน้าไปสู่เนิน 400 ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก และเป็นบริเวณที่เป็นหน้าผาสูงชัน ในช่วงที่เกิดสงครามในปีพุทธศักราช 2528 นั้น ทหารเวียดนามได้ปีนหน้าผาขึ้นมายังหน้าผานี้ เพื่อเข้ายึดฐานของทหารไทย และทางฝ่ายไทยก็พยายามที่จะยึดฐานแห่งนี้คืน โดยทางกองทัพอากาศก็ได้ส่งเครื่องบินไอพ่นโจมตีแบบ A-37 Dargonfly เข้าโจมตีเนิน 472 และเนิน 400 แห่งนี้ ก่อนที่จะถูกจรวดแซมของฝ่ายเวียดนามยิงตก ตลอดสองข้างทางที่พวกเราเดินไปเต็มไปด้วยกับระเบิด เจ้าหน้าที่ตำรวจตระเวนชายแดนได้อธิบายให้เราฟังว่า ปัจจุบันมีการเก็บกู้กับระเบิดไปหลายส่วนแล้ว โดยส่วนที่เก็บกู้ไปนั้นจะมีสัญลักษณ์เป็นป้ายสามเหลี่ยมสีแดงปักไว้ตรงจุดที่เก็บกู้ไปแล้ว
อีกมุมหนึ่งของหน้าผาที่เวียดนามปีนขึ้นมา
พวกเรามองดูแล้วมันมีมากมายราวกับแปลงผักเลยทีเดียว ป้ายสามเหลี่ยมที่ปักไว้จะบอกชนิดของระเบิดที่เก็บกู้ เช่น ระเบิดแบบ M14 หรือ ระเบิดแบบ M16 A1 ที่เรียกกันว่า กบกระโดด เพราะเมื่อเหยียบไปแล้วมันจะกระเด็นลอยขึ้นมาจากพื้นประมาณ 1 เมตรแล้วก็ระเบิด สะเก็ดระเบิดก็จะสาดไปรอบๆ พื้นที่ไหนที่ยังไม่ได้เก็บกู้โดยจะคิดสัญลักษณ์เป็นรูปหัวกระโหลกไขว้พร้อมกับล้อมลวดหนามเอาไว้หรือมีเชือกสีแดงขึงเอาไว้ว่าเป็นเขตอันตรายครับ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นว่า ในพื้นที่เนิน 472 และเส้นทางสู่เนิน 400 นั้นยังเต็มไปด้วยกับระเบิดมากมายที่ยังไม่ได้เก็บกู้ อีก ทั้ง ยังเป็นสิ่งที่บอกให้กับพวกเราได้ทราบว่า ในอดีตทั้งทหารและตำรวจผู้กล้า ที่ปฎิบัติหน้าที่ในพื้นที่เหล่านี้ ต่างต้องเสี่ยงชีวิตมากมายขนาดไหน เพื่อพิทักษ์รักษาพื้นแผ่นดินไทยผืนนี้เอาไว้
ระเบิดชนิดต่างๆที่เก็บกู้ไปแล้ว
ร้อยตำรวจโทมิตรและร้อยตำรวจตรีเพชรรุ่ง นำพวกเรามาถึงหน้าผา ซึ่งเป็นจุดที่เวียดนามใช้โจมตี เนิน 400 และเนิน 472 ของฝ่ายเรา ระหว่างทางเดินไปยังเนิน 400 พวกเรายังคงเห็นร่องเลต สูงระดับเอว ที่ทหารไทยและเจ้าหน้าที่ตำรวจพลร่ม ขุดมาจากเนิน 472 เพื่อใช้คืบคลานเข้าประชิดที่มั่นของข้าศึก ร่องเลตนี้ยังคงเหมือนเดิมทุกอย่างนะครับ เพียงแต่ตื้นเขินขึ้นมาเล็กน้อยเท่านั้น นี่แสดง ให้เห็นถึงความยากลำบากของฝ่ายเรา ที่ต้องคลืบคลานแล้วก็ค่อยค่อย ขุดร่องเลตเข้ามา ท่ามกลางการระดมยิงของข้าศึกที่ตั้งมันอยู่ที่เนิน 400
ร่องเลตที่ของทหารฝ่ายไทย
เมื่อไปถึงเนิน400 เราจะเห็นสภาพหน้าผาสูงชันที่ฝ่ายเวียดนามปีนขึ้นมาเพื่อยึดเนอร์เหล่านี้มองข้างหน้าจะเห็นดินแดนของกัมพูชาซึ่งเป็นที่ราบได้อย่างชัดเจน บริเวณเหล่านั้นในช่วงสงครามเย็นจะเป็นที่ตั้งของทหารปืนใหญ่ของเวียดนาม สนามบินของเวียดนาม รวมถึงฐานยิงตลอดจนที่ตั้งทางทหาร เมื่อครั้งที่เวียดนามยึดครองกัมพูชา นั้นจึงเป็นสาเหตุหนึ่งที่เวียดนามจะต้องยึดเนินแห่งนี้ให้ได้ เพื่อไม่ให้ฝ่ายไทยใช้ในการตรวจการมองเห็นที่มั่นของพวกเวียดนาม
เมื่อเราย้อนกลับมาจากเนิน 400 กลับไปยังเนิน 472 เรายังคงพบสนามทุ่นระเบิดจำนวนมาก บางส่วนเก็บกู้ไปแล้ว บางจุดวางอยู่ติดกันถึง 4-5 ลูก อดีตอาสาสมัครทหารพราน กรกต เกตุแก้ว เล่าให้ฟังว่า สาเหตุที่ต้องวางกับระเบิดให้ใกล้ชิดกันแบบนี้ก็เพื่อที่จะวางดักไว้ในกรณีที่มีคนเข้าไปเหยียบกับระเบิดคนแรก เมื่อเพื่อนเข้าไปช่วยก็จะไปเหยียบลูกที่ 2 หรือในขณะที่พยายามจะนำคนเจ็บออกมาจากจุดที่เหยียบกับระเบิดก็จะเหยียบกับระเบิดอันที่ 3 อันที่ 4 ตามไปด้วย สะท้อนให้เห็นถึงความยากลำบากของสงคราม ณ ช่วงเวลานั้นได้อย่างชัดเจน
สนามทุ่นระเบิด
เมื่อเดินกลับมาถึงเนิน 472 เราจะมาถึงจุดที่รถถังสกอเปียน (Scorpion) ของฝ่ายไทยใช้เป็นฐสนในการยิงถล่มเนิน 538 ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก บริเวณนี้ รถถังสกอเปียน (Scorpion) ของไทยจำนวน 4 คัน ตั้งมั่นอยู่บนเนินดินเป็นบังเกอร์และก็ยิงตรงไปยังเนิน 538 ซึ่งอยู่ไม่ไกลนักและเป็นจุดที่เวียดนามยึดครองอยู่
ตรงข้ามคือประเทศกัมพูชา
โฆษณา