เอาง่ายๆละกัน เรื่องในบ้านผมเองนี่แหละ น้องคนกลางกับน้องคนเล็ก
น้องคนกลาง โดนพ่อแม่ดุด่ามาเยอะตั้งแต่เด็ก โตมาแบบต้องรับผิดชอบตัวเองมากพอๆกับตัวผม สิ่งที่พ่อแม่เหลือไว้ให้คือ ทุนการศึกษาจนจบปริญญา ที่เหลือคือตัวใครตัวมัน พ่อแม่ไม่เคยมายุ่งอะไรอีก ตอนนี้ก็ทำงานรับจ้างเป็นพนักงานบริษัทธรรมดาทั่วไป แต่มันหากินด้วยตัวเองได้ มีความรับผิดชอบ สร้างครอบครัวได้ ตอนนี้มีเมีย ไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่จะมีลูก แต่ที่แน่ๆคือมันสร้างหนทางชีวิตมันเองได้แล้ว พ่อแม่และผม ไม่เคยต้องห่วงมันอีก
ส่วนเจ้าคนเล็ก พ่อแม่ตามใจแต่เด็ก ประเคนให้ทุกอย่าง งานบ้านไม่เคยทำ เรียนบ้างไม่เรียนบ้างก็ได้ ตามใจสะดวก เพราะผมและไอ้เจ้าคนรองเป็นมือเป็นเท้าให้ ไม่พอใจอะไร หรืออยากได้อะไรก็วิ่งเข้าหาแม่ ชีวิตเรียกว่า คุณชายก็ว่าได้ (ฐานะบ้านก็กลางๆนะ) หลังจากเรียนจบแล้ว มันกลับมาอยู่บ้านพ่อแม่เฉยๆ เล่นเกมส์ เทรดหุ้นบ้าง ตอนนี้ก็ทำพอร์ต cypto และก็ Trade NFTs ได้ตังมาก็เอาไปเล่นเกมส์ เอาไปกินเหล้ากับเพื่อน ไม่มีแฟน ชีวิตปกติหวือหวาไม่มีอะไร
ดูเผินๆ น้องสองคนของผมเหมือนจะสามารถใช้ชีวิตได้แบบสบาย ที่แตกต่างคือผมไม่เคยห่วงเจ้าคนรอง และผมเป็นห่วงไอ้คนเล็กมากๆ เพราะนึกไม่ออกว่า ถ้าวันนึง พ่อและแม่ ไม่คุ้มหัวมันแล้ว มันจะอยู่ยังไง เพราะทุกวันนี้ ถ้าไม่หาข้าวมาให้ ไม่ซักผ้า ไม่ทำความสะอาดบ้านให้ มันก็ทำอะไรไม่เป็นแล้ว นอกจากจะหาเงิน กินข้าวและเข้าห้องน้ำ นอกจากนั้นมันก็ไม่ทำอะไรอีกแล้ว
เครื่องมือหาปลาที่ว่า ผมคิดว่า มันคือ ความรับผิดชอบต่อตัวเองและครอบครัวเป็นเครื่องมือดำรงชีวิตพื้นฐานที่พ่อแม่ทิ้งเอาไว้ให้ ซึ่งน้องกลางของผมมี ส่วนน้องคนเล็กไม่มี และมันก็เป็นอะไรที่เงินซื้อไม่ได้ด้วย
ถ้ามันซื้อได้ก็คงดี ผมคงใช้เงินเก็บทั้งหมดซื้อมันแล้วจับยัดใส่ไอ้เล็กไปแล้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
