สมัยก่อนผมเองก็เคย ดิ้นรน ทุ่มเท
เคยกล้าหาญ เคยเสียสละและอยู่ในโลกที่ถูกลืม
เคยตื่นเช้ามืด มาทำกับข้าว
เคยดูแลผู้หญิงลูกติด ที่ถูกสามีทิ้ง
เร่งรีบไปทำงานตอกบัตรเข้าออก ทำโอที
ทำเพื่ออนาคต เพื่อถีบตัวเองให้สูงขึ้น
วางแผนต่างๆนานา เพื่อครอบครัว
ผมเคยต่อสู้กับห่วงโซ่แห่งความเหลื่อมล้ำ
เคยสู้เพื่อคนรอบข้าง คนท้อง ผู้หญิง เด็ก คนแก่
ต่อสู้กับเหตุผลและอำนาจที่ไม่ยุติธรรมในองค์กร
จนชีวิตผมไม่เหลือชิ้นดี พินาศย่อยยับ
วันนึงผมก็ได้รู้ความจริงของชีวิต
อยู่ๆมันก็คิดขึ้นมาเอง เป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย มันเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งเกินกว่าจะกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูด หรือเป็นภาษาเขียนได้
จากนั้นมาผมก็เปลี่ยนไป
ผมตื่น เมื่อ อยากตื่น
ทำ เมื่อ อยากทำ
กิน เมื่อ ร่างกายต้องการ
ผมนอนหลับ เมื่อ ผมง่วง
ผมทำงาน เมื่อ ผมอยากได้เงินซื้ออาหาร
ในเมื่อทุกๆคน ดิ้นรนทำงานหนักเพื่อที่สักวันหนึ่งจะได้สบายแล้วมาอยู่เฉยๆไม่ต้องทำอะไร
ถ้างั้นผมอยู่เฉยๆตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่า
ในเมื่อบทสรุปสุดท้ายทุกคนก็อยากสบาย
แล้วเราจะต้องดิ้นรนอะไรอีก
และในอนาคตทุกคนก็ต้องตาย
เกิดมาเท่าไหร่ก็ตายเท่านั้น
ไม่มีอนาคต ไม่มีอดีต
มีแค่ลมหายใจอยู่กับปัจจุบัน
ชีวิตสมบูรณ์ด้วยตัวของมันเอง
ไม่ต้องมีใครมารับรอง
เป็นไปตามธรรมชาติ ผมหมดภารกิจ
ผมไม่เอาอะไรทั้งนั้น
มันไม่เคยมีอะไรยุติธรรม ถึงแม้จะมีคำอธิบาย
แต่เราอย่าไปหาเหตุผลมันให้หนักสมองเลย
บางคนก็ว่าผมบ้า บางคนก็ว่าเพี้ยน
นี่แหละ อิสระของผม
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
