The song isn't over yet บทเพลงมันยังไม่จบสักหน่อย
"ชีวิตของเราแม่งจะหม่นหมองเหมือนกับก้อนหินโง่ๆ บางที นี่มันอาจจะเป็นความสุขที่แสนเบื่อหน่าย แต่ผมไม่อยากเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เสแสร้งว่าพอใจกับมัน!"
ประโยคจาก Solanin มังงะขนาดสั้น ผลงานจากฝีมือของอาจารย์ Inio Asano ที่โด่งดังจากเรื่อง Oyasumi Punpun
เรื่องราวของ ทาเนดะ และกลุ่มเพื่อนที่รักในเสียงดนตรี พวกเขาพึ่งเรียนจบหมาดๆและต้องแยกย้าย ก้าวเข้าสู่ชีวิตการทำงานอย่างเต็มตัว ความรับผิดชอบต่างๆก็เริ่มถ่าโถม ต้องทนทุกข์เบื่อหน่ายทำสิ่งที่พวกเขาไม่อยากทำ เมื่อพวกเขารู้ตัวอีกที สิ่งที่เรียกว่า ความฝัน ที่พวกเขาพยายามไขว่คว้า ดูเหมือนจะยากขึ้นเรื่อยๆ
กับ เมโกะ แฟนสาวของทาเนดะ ที่อาศัยอยู่ด้วยกัน ตัดสินใจลาออกจากงานประจำอย่างเด็ดเดี่ยว เพื่อสัมผัสอิสรภาพ เพื่อค้นหาความสุข แต่เธอก็พบว่า การออกจากกรอบของชีวิตอันเถรตรง ทำให้เธอเคว้งคว้างอยู่มิใช่น้อย เพราะอิสรภาพที่ปราศจากเป้าหมาย มันก็น่าเบื่อไม่ต่างไปจากเดิมนัก
มังงะดราม่าสุขปนเศร้าพร้อมกับข้อคิดดีๆเต็มไปด้วยพลังบวก นำเสนอแสนเรียบง่าย แต่มันจะทำให้คุณทึ่ง!
เกร็ด : Solanin ถูกนำไปดัดแปลงเป็นภาพยนตร์เมื่อปี 2010 ในชื่อเดียวกัน
จะว่าไป มังงะเรื่องนี้มีอิทธิพลต่อผม ไม่มากก็น้อย ในวันที่ผมตัดสินใจลาออกจากงานประจำ อาจจะเป็นเพราะผมอยากสัมผัสอิสรภาพ หรือค้นหาตัวตน วันเวลาดำเนินไปอย่างน่าเบื่อหน่าย ไร้เป้าหมาย ถึงแม้ว่าอีกใจนึงผมก็คิดถึงการทำตามความฝันทำสิ่งที่ชอบไปเลย แต่ก็ต้องกลุ้มใจคิดว่าจะรอดไหมเนี่ย ความลังเลเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนถึงตอนนี้นั้น ผมก็ยังมิได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน อะไรๆก็ดูยากไปหมด ไม่พอใจเลย
คงไม่กล่าวเกินไปว่า ผมค่อนข้างเข้าใจในตัวละครหลักทั้งสองที่อาจารย์ Inio สร้างขึ้นมา มันเป็นความรู้สึกที่ สามัญแต่ซับซ้อน เหมือนกับว่า "พยายามไขว่คว้าแต่ในเวลาเดียวกันก็เคว้งคว้าง" หรือ "กลับตัวก็ไม่อยากกลับ ไปต่อก็ยังไม่ถึง" หลายๆคนคงเคยประสบกับมัน
ผมเชื่อว่า หากคุณมีความรู้สึกเช่นเดียวกันกับทาเนดะ เมโกะ หรือผม ขณะที่คุณกรอกตาอ่านตัวหนังสือในหน้าที่ระบุข้อความตอนต้น ประสาทสัมผัสของคุณคงจะสั่งการให้รูขุมขนเป็นร้อยๆเบิกกว้างและปล่อยให้เส้นขนสีดำของคุณลุกตั้ง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
