นอกจากจิตที่ว่างและความสงบ จะก่อกําเนิดจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์แล้ว ความคิดสร้างสรรค์ส่วนหนึ่งถูกกดทับไว้ ด้วยความคิดอื่นๆที่ถูกโปรแกรมในสมองมิให้ความคิดสร้างสรรค์แสดงตนออกมา เช่น ความเครียด อคติ ความคาดหวัง ความกลัว ความปราถนา โดยเฉพาะอคติหรือ bias เป็นตัวกั้นขวางอย่างดี เพราะมันจูงใจให้เราเชื่อตามในสิ่งที่คนส่วนใหญ่ปฎิบัติหรือคิด หรือมีกรอบความเชื่ออะไรบางอย่างที่ความคิดเราจะถูกกักขังไว้ในนั้น
เราไม่สามารถคิดออกมานอกกรอบนั้นได้ จินตนาการจึงไม่เกิดขึ้น ยกตัวอย่างเช่น เราต้องไปโรงเรียนเท่านั้นเราถึงจะมีความรู้, เราต้องเรียนเก่งๆสอบได้คะแนนสูงๆถึงจะประสบความสําเร็จ, เธอต้องตามที่ฉันบอกนะแล้วจะดีเอง เพราะฉันอายุมากกว่าเธอ, ไม่มีใครเดินทางไปดาวอังคารได้หรอก เพราะมันอยู่ไกลจากโลกมาก, มนุษย์ไม่สามารถมีชีวิตเกินกว่า 100 ปีได้หรอก เพราะมันขัดกับหลักธรรมชาติ อะไรเหล่านี้เป็นต้น