เมื่อใจหลวมเปราะออกจากความคิด
เมื่อนั้นใจคลายเครื่องร้อยรัดพันธนาการ
อารมณ์เก่าเก็บจากบรรพกาล
มีรอยแยกแตกตัวหลุดลอกสลายไป
ใจปราศจากโซ่ตรวนอันหนักอึ้งนั้น
มีอิสระ ไร้น้ำหนัก ไร้สภาวะ ไร้ธุลี
ประดุจห้วงอวกาศอันกว้างใหญ่
ที่แบกทั้งจักรวาลไว้ แต่หามีผู้ใดรองรับมัน
ความเบาโล่งอิ่มเอิบแผ่ซ่านเต็มดวงใจ
ชุบใจดวงนี้ขึ้นมาใหม่
เบ่งบานพรั่งพรายความสุขอยู่เต็มอก
เมื่อนั้นพึงแลเห็นได้ชัดเจน
ถึงความตั้งอยู่ได้ไม่นานของสรรพสิ่ง