ส่วนที่ดีที่สุดของหนัง คงเป็นการแก้เกมส์ในช่วงครึ่งชั่วโมงสุดท้าย ที่นำเอาบทเพลงอันน่าจดจำของเหมย เยี่ยนฟาง อย่างเพลง Flowery Woman กับ The Song of Sunset มาช่วยถ่ายทอดอารมณ์ในวาระสุดท้ายของเธอ...
เรียกว่า กดสูตรแค่สองเพลง แต่ฟื้นหนังจากที่เรียบๆ ให้กลับมาดูมีชีวิตชีวา ดึงอารมณ์คนดูได้อย่างทรงพลัง (ชนิดน้ำตาซึมได้เลย) และจากส่วนนี้เอง ก็ช่วยเติมเต็มหนังให้เป็นที่น่าจดจำในฐานะบันทึกชีวิตของ "มาดอนน่าแห่งตะวันออก (Madonna of The East)" และ "บุตรีแห่งฮ่องกง (Daughter of Hong Kong)"