คำถามนี้ มักเป็นคำถามจากกก.สัมภาษณ์ ทุกครั้งที่เราเข้าสัมภาษณ์งานในฐานะลูกจ้างมืออาชีพ
เราเกิดมาในครอบครัวที่มีกิจการ แต่เราเป็นน้องสาวคนเล็ก เราจึงเป็นเสมือนลูกมือ ด้วยเหตุที่บรรดาพี่ๆ ต่างไปเรียนต่อและทำงานสาขาเชี่ยวชาญเฉพาะด้าน ไม่เกี่ยวกับธุรกิจเลย เมื่อเราเรียนจบป.ตรี ยังไม่ทันรับปริญญา เราวางแผนหนีงานโดยสอบเข้าเรียนต่อทันที ผลปรากฎว่าเราสอบติด แต่พี่ชายไม่ยอมให้ไปสมัครงาน และขอให้เราเป็นตัวหลักของกิจการ เราต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย และหากเราทำอะไรผิดพลาด แม้เพียงเล็กน้อย พี่ชายจะด่าเสียงดัง จนเราอับอายลูกน้อง เราแอบร้องไห้อยู่บ่อย จนเราได้ทุน เราจึงมีห้วงเวลาที่ได้พักเบรกจากกิจการที่บ้านระยะหนึ่ง เมื่อกลับมาเราก็ยังอดทนทำต่อ แต่เราก็แอบร่อนใบสมัครงานและพยายามบอกพี่ชายว่า เราชอบงานวิเคราะห์ เราเหมาะจะเป็นนักวิเคราะห์ และไม่กี่ปี ก็ปรากฎว่าการหนีงานครั้งนี้สำเร็จ เพราะได้ทำงานในองค์กรใหญ่ที่มีชื่อเสียง ทำให้พี่ชายต้องยอมปล่อยเรา
ปัจจุบัน เราต้องเสียสละลาออกจากงานประจำ เพื่อมาเป็นตัวหลักสานต่อกิจการครอบครัว แต่การเสียสละครั้งนี้เราเต็มใจมาก เราพร้อมมาก เพราะเราผ่านประสบการณ์ร้อนหนาว ทำงานเป็นลูกจ้างมืออาชีพมาทั้งภาคเอกชนและรัฐ เราโตขึ้นมาก และได้รู้ว่า ที่สุดแล้วคนเราต่างมีหน้าที่ต้องทำ แตกต่างกันไป การทำงานเพื่อหล่อเลี้ยงตัวเองนั้นไม่ยากเลย แต่การทำงานเพื่อคนอื่นต่างหากที่ยาก แม้คนเหล่านั้นจะเป็นญาติพี่น้องหรือลูกหลานของเราก็ตาม
เราคิดว่าเรื่องยากที่สุดสำหรับกิจการครอบครัวก็คือ คุณจะต้องฝ่าด่านความรู้สึกอ่อนไหว การยึดติดว่าเป็นญาติพี่น้อง มันทำให้เราต้องฝืนและขาดอิสรภาพในการตัดสินใจหลายครั้ง แต่คุณจะต้องแกร่งและโน้มน้าวอย่างนิ่มนวล ค่อยๆพูดคุยกับสมาชิกทุกคนว่า พวกเราจำเป็นต้องมีความเป็นมืออาชีพในการทำธุรกิจ เพื่อให้กิจการอยู่มั่นคงได้ด้วยตัวมันเอง ไม่ว่าใครจะเข้ามารับผิดชอบก็ตาม ไม่อย่างนั้น มันอาจล่มสลายสักวัน
เราเองก็เป็นสาวโสด แล้วเราจะสะสมบรรดาสมบัติพัสถานนานาไปเพื่ออะไรกัน....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
