26 ม.ค. 2022 เวลา 12:58 • ไลฟ์สไตล์
วันที่ 25 มกราคม 2565
วันนี้ เมื่อปีที่แล้ว ปี 2564
เช้ามืดตอนประมาณ ตีห้าครึ่ง น่าจะได้
คนที่ดูแลแม่ผม มาเคาะ ที่ประตูห้องผม
บอกว่า คุณแม่ตัวเย็นแล้ว
ฟังครั้งแรก ผมตกใจ
เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วรีบลงมาดู
เข้าใจว่า ต้องไปโรงพยาบาล...
ภาพถ่าย Hanna Morris จาก unsplash.com
คุณแม่ ตัวเย็น
เล็บเป็นสีม่วง ทั้ง 10 นิ้ว
ไปอย่างสงบ ไม่เจ็บปวดใด ๆ
เหมือนนอนหลับไปเฉย....
แต่ปลุกไม่ตื่นแล้ว
วันนั้น ทุกอย่างหยุดหมด
วันนั้น ผมรู้สึกเสียใจ น้ำตาค่อย ๆ ซึมออกมา
แต่ก็พอมีสติอยู่
ได้แค่จับมือแม่ไว้ ลูบหัว ลูบผม
ทำได้แค่นั้นจริง ๆ
แล้วทุกอย่าง ๆ ค่อย ๆ เข้าสู่พิธีการ
ตั้งแต่ผู้ใหญ่บ้าน หน่วยพยาบาลฉุกเฉิน
มีเจ้าหน้าที่ทำพิธีการต่าง ๆ
จนไปถึงที่วัด
ความสูญเสียในวันนั้น
ใจหายมาก....บอกไม่ถูกเลย
ช่วงก่อนที่จะครบ 1 ปี
ในหัวมีแต่ความคิดถึงอยู่ตลอดเวลา
เห็นคนแก่คนอื่น ๆ ก็น้ำตาไหลแล้ว...
เป็นความเสียใจ ความคิดถึง ที่รู้สึกดี
เพราะที่ผ่านมา ผมได้ทำหน้าที่
อย่างเต็มที่
อย่างดีที่สุดแล้ว
เป็นความเสียใจที่นึกถึง แล้ว
มีความสุข...
วันนี้ครบรอบ 1 ปี ของการจากไป
ก็ได้ไปที่วัด และไปทำบุญให้กับแม่
เรียบร้อยแล้ว
อยากให้ทุกคน ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
เท่าที่เราจะทำได้ แล้วเราจะไม่เสียใจเลย
เป็นเรื่องเสียใจ เศร้าใจ
นึกถึงแล้ว ก็มีความสุข
บันทึกของฉัน วันที่ 25 มกราคม 2565
โฆษณา